by admin | jan 11, 2009 | Uncategorized
Weer een nieuwe blog van mij. Met weer weinig nieuwe dingen die ik vertellen kan. Gelukkig schrijft Jan een hoop nieuwe dingen op die ik met hem deel. Afgelopen weekend is Jill Austin overleden,een van de leidende profetessen hier in Kansas City. Het was een schok dat dit gebeurde,een week geleden liep ze gewoon nog rond hier. Maar ze moest voor een operatie naar het ziekenhuis en daar ontdekten ze gangreen in haar ingewanden. Ze heeft het niet gehaald. Vandaag en morgen vieren we hoe haar leven was. Ik vind het bijzonder dat ik dit mee mag maken,want ook geestelijk liet God zien dat haar overlijden implicaties heeft voor de gehele gang van zaken in de geestelijke wereld. Er zal een toename komen van mannen en vooral ook vrouwen die wandelen in het profetische. Vandaag kwam dat allemaal naar voren tijdens de samenkomst en reageerde ik op de oproep. Lou Engle heeft voor me gebeden,dat vond ik heel fijn om mee te mogen maken. Ik kan niet geloven dat ik hier nog maar 2 weken ben. Het lijkt zoveel langer te zijn.
Nog een week te gaan,het doet me erg goed om hier te zijn. Het is alsof Jezus me naar huis stuurt om opnieuw te beginnen,een geheel nieuwe levensfase in te gaan met Hem. Ik vind het best eng allemaal,en vraag me af of ik kan leven zoals Jezus me laat zien om te leven,maar toch weet ik dat Hij me de genade geeft om Hem te zoeken in alles dat ik doe. Ik heb vele van mijn verlangens in het Licht van Zijn aanwezigheid mogen zien en begrijp dat alles dat ik verlang zijn vervulling vind in Hem: mijn verlangen naar schoonheid,grootsheid,bekendheid,intimiteit,fascinatie,kennis,etc etc.
Alles in deze wereld is maar een echo van wie Jezus werkelijk is. Jezus zei me dat ik zonder angst Al mijn energie,tijd,gedachten en leven aan Hem over mag geven omdat ik zeker weten de vervulling daarvan zal vinden. Hij liegt niet en kan me niet teleurstellen. Wat Hij belooft dat zal Hij doen. En Hij belooft me dat als ik al mijn verlangens op Hem richt ze allemaal vervuld zullen worden. Wist je dat hoe dieper het verlangen is naar iets,des te dieper de vreugde is wanneer de vervulling komt. Daarom wil ik zo diep mogelijk verlangen naar Hem als dat mogelijk is in mijn leven. Dat betekent dat ik bepaalde dingen die ik graag doe in dit leven misschien niet of minder zal kunnen doen,maar het is het waard. Ik ben gemaakt om te verlangen,al onze dagen zijn opgebouwd met verlangens…ik weet nu dat die allemaal hun vervulling vinden in Hem,want eens komt de dag ik oog in oog zal komen te staan met Hem en dan wil ik een van die mensen zijn waartegen Hij kan zeggen: ”Nick,het was het waard he? Je hebt durven verlangen met alles dat in je is en je hebt het juiste gekozen,, Opnieuw zet ik mijn hart op de weg die door de wildernis loopt met Johannes als mijn grote broer en voorbeeld. Als Johannes het waard vond om zijn priesterbediening af te leggen en in de woestijn als een vriend van Jezus te zijn,wie ben ik dan dat ik dat niet ook zou doen 🙂
Dit is waarvoor ik gemaakt ben.
Dat leven hier leven is makkelijker dan in Nederland. Hier is alles al gefacilliteerd en zijn er vele mensen die hetzelfde doen. In Europa is dat toch een stukje anders en met een vreze in mijn hart kom ik terug naar Nederland en met het vertrouwen dat God me genade geeft om zo te wandelen met Hem.
Ik zou kunnen denken dat dit alles door Kansas City en Mike Bickle komt,maar deze plaats is meer een plaats van herkenning dan een plaats die me iets nieuws geeft. God doet hetzelfde over heel de wereld:”Heer, geef me het geloof dat dat ook in Nederland het geval is,,
Van de week gingen we eten bij IHOP,het international house of pancakes,dat was erg lekker uiteraard en je kan zoveel drinken als je wilt,geweldig!
Het weer is hier zeer wisselvallig. De ene dag kun je in je t-shirt buiten lopen,en de andere dag vriest het zwaar. Ik heb van de week weer een geweldige wandelroute gevonden in het park,een secret place,waar ik dan geniet van Gods aanwezigheid en de eekhoorns die over lopen.
Jan en ik hebben iets ontdekt in de gesprekken met Amerikanen: wanneer ze je vragen naar je naam of waar je vandaag komt,dan bedoelen ze dat ze het gesprek willen beeindigen. Haha,dit is echt grappig om op te merken. We proberen het nu zelf ook uit bij mensen,en het werkt!
God is goed,de mensen zijn gezellig hier,en we hebben de tijd van ons leven.
Liefs,
Nick
http://www.youtube.com/watch?v=AqgwJCv3R9w&feature=channel_page
Grappig filmpje over Amerikanen.
by admin | jan 8, 2009 | Uncategorized
Het is nu donderdagochtend en we hebben net 3 dagen van vasten achter de rug. Wat is het toch lekker om weer te kunnen eten.
Jan en ik hebben het erg naar ons zin. Ik heb eigenlijk niet veel te schrijven. Veel verschillende dingen heb ik ook niet echt meegemaakt. Het schema van de afgelopen dagen was eigenlijk hetzelfde elke dag: Opstaan,om 10:00 in de prayerroom zijn,tussendoor even wandelen,naar de prayerroom en om 22:00 weer naar huis,haha. Het is soms wel wat droog en moeilijk,maar het is het waard om aan Zijn voeten te zitten en te luisteren naar Hem.
Tis haast net als 4 jaar geleden,tis alleen wel 6 keer zo druk geworden. Toen kon je kiezen waar je ging zitten,nu geven de videoschermen zelfs aan dat je plaats moet maken zodat iedereen een plaatsje vinden kan. Ik vind het tof om te weten dat God dit over heel de wereld aan het opbouwen is. Ik zie al vele verschillende expressies daarvan opkomen die stuk voor stuk hun eigen identiteit hebben. Geweldig,ik zou haast niet weten welke ik zou moeten kiezen als ik kiezen kon! Nu ik hier weer ben in IHOP besef ik dat deze plaats toch wel een speciale plaats in mijn hart heeft. Wat ik hier zie leven gaat over de hele wereld leven,en dan bedoel ik de geest van gebed & aanbidding die hier leeft en de intensiteit waarmee iedereen achter Jezus aan gaat. Ik ben benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen in Nederland. Ik zie al diverse huizen van gebed ontstaan en in Amsterdam is gebeuren mooie dingen in het huis van gebed. Ik word echt enthousiast als ik me bedenk dat God dit ook in Leeuwarden aan het bouwen is. Het liefst zou ik hier in Kansas City blijven,of had ik gewoon nog in Rotterdam gezeten in het huis van gebed waar ik heen ging,het had me niks uitgemaakt of ik daar met 10 mensen of in mijn eentje zat,dit is wat ik met mijn leven wil doen.. En toch,toch zegt God dan tegen me om te stoppen in Rotterdam en te verhuizen naar Friesland(?!?) Tja,ik zou het graag willen snappen,maar God doet wat Hij wil. Ergens ben ik blij dat ik het allemaal niet zo begrijp 🙂
Tegelijkertijd heeft God me sinds mijn verhuizing naar Friesland echt laten weten wie ik ben en waarvoor Hij me geschapen heeft,daar kan ik niet meer aan twijfelen. Stel je voor,nog even,en dan ben ik full-time die dingen aan het doen die werkelijk in mijn hart leven….ik weet niet wat ik leuker vind: het uitzien naar die tijd,of het daadwerkelijk gaan beleven van die tijd 🙂 Het lijkt soms haast te mooi om waar te zijn. Wat is het toch altijd een worsteling om te geloven wat God tegen je zegt,waarschijnlijk omdat het te `mooi lijkt om waar te zijn`,alsof het een droom is. Ik zie het voor me hoe we dan hier in Nederland en Europa met tienduizenden jongeren samen God zoeken,bidden,vasten,nee zeggen tegen entertainment,onze gesprekken gaan over Jezus,we onszelf door Hem laten definieren,het leven leven zoals de bergrede beschrijft,en dat dan Dag en Nacht!!! Wow,hier wil ik mijn leven voor geven.
In Amerika lijken ze altijd wat voor te lopen,wat dit betreft in ieder geval. Ze beseffen dat het nodig is om ons voor te bereiden op de storm die komen gaat,de oordelen die komen gaan,de antichrist die zich zal gaan openbaren binnen nu en zo`n 3o jaar,en de opwekking die komen gaat… Ik besef dat wij dit des te meer nodig hebben in Europa,want wij zitten waarschijnlijk midden in zijn koninkrijk en zullen des te meer voorbereid moeten zijn op de druk die komen gaat. Het is spannend allemaal. Ik verlang er in ieder geval naar om mijn generatie voor te bereiden hierop,zodat we klaar zijn wanneer Jezus uiteindelijk terugkomt om de boel recht te zetten.
Nick
by admin | jan 3, 2009 | Uncategorized
De conferentie begon de volgende dag dat we aankwamen.
4 intensieve dagen zouden het worden.
In de ochtend begon de eerste samenkomst om 09:00 en de dag duurde tot ongeveer 00:00
Maar het was het allemaal waard.
Mick Bickle had gezegd dat dit waarschijnlijk een van de belangrijkste conferenties van zijn geschiedenis zal zijn. Mike zou zoiets nooit zeggen tenzij hij het zeker zou weten.
Ik heb de afgelopen dagen mogen ervaren hoe God mij liet zien waar Hij me voor geschapen heeft.
Op een avond tijdens de conferentie liet God me opeens de afgelopen 8 jaar zien dat ik met Hem wandel en opeens vielen alle jaren op zijn plaats. Alsof de puzzel van mijn leven gelegd werd.
Ik kan moeilijk uitleggen hoe het voelde en hoe ik het ervaarde,maar ik weet nu meer dan ooit dat God me roept om een leven te leven van vasten,gebed en aanbidding:een nazireeër te zijn voor God. Het is een leven zoals Johannes de doper leefde,de weg te bereiden voor de tweede komst van Jezus.
Een wegbereider zijn,een forerunner zijn. Het klinkt misschien apart,maar ik besef nu dat ik van Jezus ben en niet van mezelf en ik wil samen met Hem werken als een vriend van Hem.
In februarie begin ik met mijn nieuwe baan en ik kan 15 tot 35 uur per week werken. Zodoende kan ik werken om in mijn kosten te voorzien en de rest van de tijd God te zoeken.
Ik zie uit naar de dag dat ik dit full-time zal gaan doen,die tijd komt eraan.
De gehele conferentie werd er onderwezen uit het boek Openbaringen. Het boek zegt wat het bedoelt en bedoelt wat het zegt. Jezus gaat terug komen en we moeten ons voorbereiden. Het bijzondere vond ik dat een tijd geleden God tegen me zei om de rest van mijn leven de eindtijd te gaan bestuderen,en nu gaat deze hele conferentie daarover,dit is dus een duidelijke bevestiging van wat God van me vraagt.
Het was in ieder geval helemaal te gek en de meest significante conferentie geweest voor mij tot nu toe en misschien wel voor de rest van mijn leven.
Een nieuw seizoen is begonnen voor de wereld,een seizoen waarin de eindtijdontwikkelingen zich zullen gaan versnellen,tot de dag dat de grote verdrukking begint en Jezus Zijn oordelen uitgiet over het rijk van duisternis. Wanneer die dag begonnen is mogen we ons verheugen dat Jezus spoedig terug komt en de boel recht gaat zetten hier op aarde.
Ik lijk te gaan preken,dus ik schakel weer even verder
Het is apart om na 4 jaar weer terug te zijn. Het is erg leuk dat mensen me herkennen en ik heb leuke gesprekken met hen. Ik zie uit naar wie ik nog meer ga ontmoeten hier.
Ik ben in ieder geval superblij met Mike Bickle,hij is als een voorganger voor me.
4 jaar geleden was het nog vrij rustig hier. Dan zat je met 20 mensen in het café en 50 in de prayerroom. Nu zit je met 50 in het café en met 150 in de prayerroom.
Toendertijd kende je de meeste mensen. Nu lopen er zoveel rond dat dat niet makkelijk meer is.
Wel is de prayerroom nagenoeg hetzelfde gebleven. En het natuurgebied en omgeving ook. Dat maakt dat het lijkt alsof ik nooit ben weggeweest.
Jake en Michelle wonen hier nu net 3 maanden en hebben,zoals iedereen bij ihop,niet veel geld te besteden. Jan en ik hadden sterk de indruk om ze te zegenen en hun boodschappen te gaan betalen.
Jake was helemaal overweldigd en werd er stil van. In 3 maanden tijd had hij niet zoveel boodschappen gekocht als dat we deze weken hadden gedaan. Dat was echt heel tof om voor ze te doen. Geven is goed.
Tot zover gaat het geweldig goed met mij hier. Ik ben God zó dankbaar dat ik hier weer mag zijn en ik hoop dat ik ieder jaar hier nu weer komen mag,het voelt nog steeds als een thuis hier.
Janvdtempel.nl/weblog is de weblog van Jan,hij heeft foto`s erop staan en schrijft ook over onze avonturen.
by admin | jan 3, 2009 | Uncategorized
De reis is begonnen.
En wát een avontuur is het geworden.
Ik kan er heel veel over schrijven maar ik probeer het enigszins beknopt te houden.
Enkele maanden geleden in Australie had ik het idee dat God me vroeg om na 4 jaar weer terug te keren naar IHOP (international house of prayer) in Kansas city. Enkele weken nadat ik thuis kwam had ik een heel bijzonder moment met Jan,een goede vriend,waarop we allebei voelden hoe God tegen ons zei dat we naar Amerika moesten gaan. Ik wilde graag de tickets boeken maar God zei me te wachten. Dus ik wachtte en vroeg of Jan wilde bidden voor dit proces. Enkele weken later zei God op een studieweekend in Zeeland dat ik mocht gaan boeken op een dinsdag. Die dag vertelde Jan me dat God zei dat we mochten gaan en dat er iets met dinsdag was!! Voor mij was het duidelijk,ik ga dinsdag boeken.
Tijdens die periode van wachten zei iemand me dat ik moest vragen of God de tickets wilde betalen.
Een week later komt een vriend (Sander) uit Friesland naar me toe en vertelde me dolenthousiast dat hij naar ihop zou gaan en dat iemand zijn ticket zou betalen!!!
Ik had nog niks gehoord van God,dus ik dacht werkelijk even dat God zich vergist had en dat die ticket voor mij bedoeld was,haha. Deze dingetjes zijn altijd leuke testjes voor je vertrouwen.
Die maandag na het weekend sprak ik iemand die ik nog maar enkele keren gezien had en hij hoorde van mijn plan en zei me abrupt dat hij de ticket wilde betalen voor me omdat God dat hem had laten zien een tijdje daarvoor.
Wow,dit is echt helemaal bijzonder!!
Dus ik ging minder dan 2 weken voor vertrek kijken voor 2 goedkope tickets en ik vond tickets van 480 euro per stuk. Geloof me,goedkoper kan toch écht niet naar Amerika op dit tijdstip. Mijn vader bracht Jan en mij naar Brussel (Bedankt pa!),Sander was al aangekomen in Amerika,en zodoende begonnen we aan een lange reis. Deze reis was nog langer dan mijn reis naar Australie!
Vooral in Engeland waren we even ontzet over de prijs voor ons bustochtje naar het andere vliegveld. Het tochtje was supermooi: we reden door de Engelse heuvels langs mooie landhuizen terwijl de zon opkwam en ons gezicht zeer welkom verwarmde… (hmm,ik kan best mooi schrijven,al zeg ik het zelf,haha) Maar de prijs van het tochtje was 39 pond,erg duur,ook al konden we een uurtje genieten.
Tijdens ons verblijf in Engeland gingen we even lekker Engels ontbijten,niet dus!!!,van de 5 dingen op mijn bord waren alleen de pannenkoeken lekker.
Ik weet nog dat ik tegen Jan zei dat we genoeg tijd hadden en dat de Gate vast wel heel dichtbij zou zijn. Om 10:50 moesten we gaan boarden. En om 11:35 zouden we vliegen.
Om 10:45 schrokken we opeens van de tijd en ging Jan even vragen aan iemand hoe lang het lopen was naar de Gate. De man zei dat het 40 minuten lopen was!!! En wij zaten nog steeds te wachten op dat vieze ontbijt!! We kregen ons eten en probeerden wat te eten en we renden om 11:10 richting de Gate! We moesten óók nog eens door de beveiliging heen! We kwamen als laatsten aan bij de Gate en hij ging sluiten toen wij binnen waren! Wow,dat was superspannend. Ik ben Jezus dankbaar dat Hij Jan vertelde op z’n horloge te kijken. En dat terwijl we er zojuist over gepraat hadden dat we niet meer op de tijd willen letten. “Jan,blijf zo af en toe toch maar de tijd checken hoor.,, 😉
De vliegreis was lang maar wel ok. Uiteraard heb ik niets van het vliegtuigvoedsel gegeten,ik eet nog liever bij McDonalds. Jan zat te smullen van zijn vliegveldbroodjes en blééf maar cola bestellen,tja,een echte Nederlander…haha
Toen we in Engeland het vliegtuig pakten wisten we nog steeds niet waar we zouden gaan slapen en of iemand ons zou komen ophalen van het vliegveld. Jan en ik verwachtten dat Jezus dat zou gaan vertellen als we geland waren op Charlotte airport in Amerika.
Aangekomen op Charlotte Airport,daar waar een goede vriend van ons woont (Rick Joyner),zette ik mijn telefoon aan en kreeg een hoop berichten waaronder eentje die ons vertelde dat we door ene Jake opgehaald zouden worden van het vliegveld in Kansas City. Ik moest hem even bellen. Wow,God regelt alles voor ons!
Wij hadden begrepen dat onze bagage automatisch naar Kansas City zou gaan,oeps,dat bleek dus niet het geval. Jezus wist ons daar uiteraard weer net op tijd voor te waarschuwen. We liepen langs een controlepunt en de controleur was echt buitengewoon onaardig en snauwde naar ons dat we onze bagage moesten ophalen een stukje terug. Dit vonden we niet echt tof van die kerel,en gekgenoeg werd hij na dat moment vervangen door een controleur die ons niet eens zag staan of aansprak. In plaats van boos te worden beseften we dat we deze nare man nodig hadden,want anders was onze bagage nu nog steeds niet aangekomen in Kansas city. God is goed voor ons!
Aangekomen op Kansas city zou Jake ons opwachten. Ik had hem gevraagd een bordje te maken met onze namen erop en daarmee rond te lopen. Dat wilden Jan en ik graag en dat had hij dus gedaan,echt cool! “Jan en Nick“
Mijn koffer had in ieder geval zijn laatste reis gemaakt,ik kreeg hem half kapot terug. Jake kwam te laat dus ging ik wat rond rijden in een rolstoel,wow,ik heb echt respect voor mensen die dat kunnen en volhouden…op een gegeven moment waren mijn armen uitgeput.
We konden de eerste nacht bij Jake en Michelle slapen zeiden ze. Jan en ik vroegen ons af waar we de rest van de weken zouden gaan slapen,maar al snel hoorden we dat het familiebezoek van hen was afgezegd,dus dat kwam goed uit en nu kunnen we hier een hele week blijven. Zij dachten dat wij maar 1 week bleven,maar nu weten ze dat het 3 weken is. We hebben het erg gezellig met zijn allen,we lachen erg veel,vooral om Jan,hij is grappig. Ik denk dat we een mooie relatie krijgen met Jake en Michelle. Zij hadden een zak met allerlei soorten chocola voor ons gekocht.
Ik slaap op de bank en Jan slaapt naast mij op de grond,we slapen heerlijk hier.
Recente reacties