Zoveel gebeurd!
Zoveel te vertellen over de afgelopen 2 jaar waarin ik niet meer geschreven heb. Zoveel meegemaakt waar ik over had kunnen schrijven. Ik weet nog dat ik schreef over mijn `verkeringsreis deel 1` maar deel 2 is nog steeds niet geschreven. Of wat dacht je van de roadtrip die ik met mijn geliefde (Merie) en 2 vrienden maakte door Amerika, wow, zoveel beleeft!
Of het feit dat ik begin 2019 zzp-er ben geworden en wat dat met me heeft gedaan? En wat gedacht over mijn reis met God? Geloof ik nog steeds? Zijn twijfels toegenomen? Noem ik mezelf nog christen? Heb ik nog dromen?

Ze zeggen weleens: ` het leven gaat sneller naarmate je ouder wordt..`Ik hou niet van het woord `ouder` dus ik bedenk weleens wat ergens achterin de Bijbel staat: in het einde der tijden zullen de dagen ingekort worden.
Ik bedenk me daarbij dat onze dag van 24 uur eigenlijk gaandeweg niet meer 24 uur is, maar dat op dit moment een dag van 24 uur eigenlijk 22 uur duurt in vergelijking met 20 jaar geleden. En dat over 20 jaar een dag van 24 uur eigenlijk 20 uur duurt. Maar wij hebben dat niet door, want alle secondes en minuten lijken nog even lang. Tot zover deze verklaring over de versnelling, lees verkorting, van het leven. 🙂

Langzaam glijdt je weg
Ik ben zo blij dat ik eindelijk weer schrijf. Niemand hield me tegen, behalve ikzelf kennelijk. Gek hoe dat kan gaan.
Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik terug ben en alles voor elkaar heb in mijn leven, maar dat kan ik helaas niet. De afgelopen 2 jaar is het een tijd geweest waarin ik, zonder het sterk te beseffen, langzaam weg aan het glijden was met als dieptepunt het afgelopen half jaar waarin ik dagen heb ervaren die ik als overspannen/opgebrand/deprie/oververmoeid kan bestempelen.
Ooit paniekaanvallen gekend? Nou, als je dat opeens hebt voor het eerst dan schrik je enorm. Of wakker liggen van zorgen? Dat was mij niet echt bekend. Of wakker worden en wensen dat de dag alweer voorbij was?
Allemaal dingen die ik nog niet eerder zo structureel ervaren heb als afgelopen 2 jaar. Wees gerust, het is niet non-stop geweest en als je me kent als vriend of als huisgenoot dan denk je misschien ook wel dat ik wat overdrijf. (ik hou soms van een beetje drama)
Maar wat ik het moeilijkst vond is denk ik dat dit zich allemaal afspeelde onder de oppervlakte en ik probeerde er in mijn eentje bovenop te klimmen. Ken je dat? Ik ben iemand die zich verstopt als het leven moeilijk is en zichzelf weer laat zien als de moeilijkheden doorworsteld zijn. Valkuil nummer 1 voor mij.

Soms wist ik gewoon niet waarom ik me voelde zoals ik me voelde, en ik praatte er veel over met Jezus, en Hij was uiteraard altijd wijs en hoopvol, maar toch maakt het me soms radeloos.

Gaandeweg begint wijsheid door te dringen in de, soms hardnekkige, patronen van mijn leven. Ik heb structuur nodig, ik heb vriendschap nodig, ik heb het nodig mezelf te delen, ik heb het nodig om me niet als een weeskind te gedragen die denkt alles zelf te moeten doen, ik heb het nodig om weer te dromen en die dromen realiteit te maken.
Het blijft een mysterie voor me dat de dingen die ik anderen vertel, ik voor mezelf zo moeilijk vind om toe te passen.

Maar wat maakt dat ik hier nu zit en weer aan het schrijven ben? Het is niet een bevlieging, het is niet even plotseling, het is een bewuste keuze die ik nu maak in het volgen van mijn hart. Dat is eigenlijk wat ik in deze blog wil vertellen.

Wake up!
De afgelopen 3 jaar ben ik me erg bewust geworden van het verlangen om financieel onafhankelijk te leven, om te leven op een manier dat je zelf je tijd indeelt en dat je niet voor een baas hoeft te werken. Vrienden om me heen deelden dat verlangen en youtube staat vol met influencers die tips geven hoe je dit doet. Ik vond hierin ook mijn weg en ik begon te werken in de cryptomuntenhandel zoals bitcoin, dat liep niet lekker, en dat ging over in het handelen op de valutamarkt/beleggingsmarkt. Dat had meer succes en met vallen en opstaan leerde ik daar aardig wat geld in te verdienen. Ik vond het leuk, ik kon het in mijn eentje doen en ik kon er geld mee verdienen. Maar sommigen van jullie zullen misschien al denken: huh, Nick, maar je passie ligt toch bij muziek, Jezus, schrijven en mensen willen inspireren?
Ja, dat klopt, en dat begon zich langzaam naar de achtergrond te bewegen. Mijn gedachte was: als ik financieel onafhankelijk ben, of als ik niet meer voor een baas hoef te werken, kan ik mijn dromen gaan waarmaken.
En wat er dan eigenlijk gebeurd met je dromen, is niets…! Want het schuift altijd naar de toekomst toe. Hieruit leer ik 3 dingen die voor mij persoonlijk niet staan voor `succes` en heel logisch zijn, maar soms dringen dingen pas door als je onderuit gaat.

1. Doe niet altijd wat je leuk vind, ontdek vooral wat je passie is.
2. Als de kern van wat je doet iets is wat je in je eentje doet, zonder relatie met anderen, vraag je dan af of dat is wat je hart werkelijk doet leven.
3. Lekker geld verdienen is absoluut geen waardige vervanging voor het volgen van je dromen, maar het volgen van je dromen hoeft geld verdienen niet uit te sluiten. (de vraag is, wat heeft prioriteit in ons hart)

De 3 bovenstaande punten zijn als een grote valkuil geworden voor me met de afgelopen week als wake-up call.

De finaleklap
Op dit moment is het grote paniek in sommige landen en in de media over het coronavirus. Die paniek heeft ook de financiële markten bereikt en deze week ving ik daar de klappen van op. Het komt erop neer dat mijn investeringen in rook zijn opgegaan doordat de markten in paniek raakten, een paniek die sinds 2008 niet meer had plaatsgevonden. Investeringen waar ik vermogen in had zitten dat bestemd was voor o.a mijn komende trouwerij later dit jaar…

Het licht ging aan, de schok voel ik nog steeds en ik voel me achtervolgd door de stemmetjes die me vertellen hoeveel ik heb gefaald, maar één ding is me duidelijk, ik moet mijn leven omgooien en de deur naar mijn dromen weer openzetten. Dat vele geld verdienen,èn verliezen, deed mijn hart niet opleven, deed mij niet tijd en energie investeren in mijn dromen, deed mij niet losbreken van mijn individualisme, en bovenal, deed mij niet dieper verbonden zijn met de mooiste vrouw waar ik deze zomer mee ga trouwen!

Verantwoordelijkheidsgevoel
Ik begin het verschil te ontdekken tussen leven in je eentje en leven met je geliefde. Toen ik er alleen voor stond vond ik het niet erg om op mijn bek te gaan, want dan stond ik gewoon weer op. Maar als ik nu val, dan heeft dat ook effect op Merie, en dat doet me het woord omarmen wat ik lang op afstand heb gehouden: volwassen worden. Als volwassenheid betekent dat ik nog meer liefde geef aan Merie, dan omarm ik dat.
Maar de volwassenheid die staat voor politiek-correcte, saaie, beschaafde getemdheid, die blijf ik op afstand houden. 😉

Simpelheid, dromen, opstaan
In de kern ben ik een simpel mens, geef me een gitaar, vriendschap, kwetsbaarheid en een tijd van worship en ik ben gelukkig.
Ik wil weer terug naar die simpelheid.
Een goede vriend zei me vandaag: `Nick, kijk eens hoe mooi het is dat je na de afgelopen 2 jaar weer terug bent op deze plek, je hart, je droomplek. Deze 2 jaar ben je niet verloren, deze tijd heeft je opnieuw nog dichter bij je hart gebracht`.

Ik wil er weer voor gaan! Mezelf afstoffen, mijn onzekerheden in de ogen kijken, een geweldige bruiloft gaan neerzetten en de glorie in mezelf en in de wereld om me heen weer gaan ontdekken!

Schrijven, vloggen, dromen, muziek maken, vriendschap hebben met Jezus en die vriendschap helpen groeien in de harten van de mensen om me heen. Dat hoorde ik mezelf 25 jaar geleden al zeggen, ik bedoel, dat wilde ik volgens mij al voordat ik naar de aarde kwam, en nog steeds blijkt dat mijn hartsverlangen 😀

Dus vraag mij af en toe of ik alweer iets geschreven of gemaakt heb, want ik heb het te lang in mijn eentje geprobeerd, en dat was geen succes…

Wat is vriendschap hebben met ons hart?
Dat is volgens mij de vraag die ik in dit leven op mijn bord heb gekregen en dat is een reis die ik meer dan ooit wil voortzetten. Zoals mijn gitaar onlangs vernieuwd is, zo ga ik mezelf ook weer laten horen.

Please follow and like us: