Glorieuze realiteiten, wie vindt de mooiste?

Glorieuze realiteiten, wie vindt de mooiste?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen begin ik met een bekentenis: Veel dingen die ik geloof hoeven wat mij betreft niet werkelijk waarheid te zijn. Het is voor mij veel belangrijker wat de invloed is van wat ik geloof, op mijzelf en op de wereld om mij heen.
Sommige mensen om me heen vinden dat een probleem, die vinden dat niet kunnen. Zij vinden dat datgene wat je gelooft dan ook werkelijk waarheid moet zijn.

Maar hoe weet je wat waarheid is?
Wat is de werkelijkheid?
Wat is realiteit?
Wat is echt?

In de christelijke wereld is deze vraag net zo relevant als in de wereld daar buiten.
Ik kan mensen niet het antwoord geven op die vragen. Maar ik kan mensen wel vertellen wat ik geloof dat voor mij het antwoord is op die vragen. Natuurlijk voelt het fijn om me te bedenken dat mijn antwoord op die vragen onomstotelijk vast staat, en dat ik daar ook nog eens feiten en bewijzen voor kan aanvoeren, maar eerlijk gezegd zit dat me alleen maar in de weg en zorgt dat er alleen maar voor dat ik een onnodige discussie start of afstand creëer tussen mij en de mensen om me heen.

In mijn dagelijks leven zie ik via de sociale media een constante stroom van informatie op me af komen die me lijkt te willen overtuigen van wat zij als de Werkelijkheid/Realiteit beschouwen.
En dat mag, dat is prima, en soms krijg ik er energie en hoop van,maar het merendeel lijkt vooral nog te bestaan uit negatieve energie.
Ik merk vooral de negatieve energie van de stemmen die pessimistisch, bitter, wraakzuchtig, cynisch, hopeloos, zwartgallig, veroordelend, deprimerend en liefdeloos zijn.
Het grappige is dat veel van ons niet eens in de gaten hebben dat ze dat doen, want ze voelen zich gerechtvaardigd omdat ze het doen tegen het `kwaad`, en dan mag dat kennelijk.
Als ik zie hoe (christelijke) media en mensen doen tegen bijvoorbeeld Trump, Wilders en Putin, dan haak ik op een gegeven moment af. Maar ook als ik zie hoe (christelijke) media en mensen doen tegen bijvoorbeeld Hillary Clinton, Zwarte Piet, D66, Mattheus van der Steen en Obama.

Ik weet nog goed hoe ik zelf jarenlang geloofde in de realiteit dat de eindtijd eraan zat te komen, de Antichrist al op aarde rondliep en de Illuminatie bezig was de wereld onder mijn neus te vernietigen.

Door de jaren heen is mijn geloof in die realiteit veranderd in een andere realiteit, en daarna weer veranderd, en daarna weer veranderd, en daarna weer….
Het grappig is dat de realiteit waarin ik geloof een flexibele realiteit is. Het is een realiteit die bevestigd word door nieuwe ontdekkingen óf die evolueert door nieuwe ontdekkingen die ik doe in mijn levensreis.

In het begin schreef ik dat ik het belangrijker vind wat de invloed van mijn geloof is, dan dat ik het belangrijk vind of de realiteit waarin ik geloof de ultieme waarheid is.

Met invloed bedoel ik:

  • Doet het mij meer van mezelf houden?
  • Doet het mij meer van de wereld om me heen houden?
  • Helpt het mij om te genieten van het moment?
  • Helpt het mij om meer schoonheid te zien dan duisternis?
  • Helpt het mij om dualistische perspectieven los te laten?
  • Geeft het mij vreugde?
  • Geeft het mij vrede?
  • Doet het mij meer en meer mijzelf zijn?
  • Helpt het mijn hart zacht te maken en te houden?
  • Helpt het mij groeien in het ervaren van mijn goddelijke eenheid met God (Hij die in mij, om mij en met mij is)?
  • Geeft het mij hoop en geloof in de mensheid?
  • Ziet het een gelijkwaardige glorieuze toekomst voor iedereen?

De lijst kan nog veel langer worden, maar ik denk dat duidelijk is wat ik bedoel.

Nu kan ik gaan vertellen over Jezus, hemel, hel, God, zonde, de duivel, de eindtijd, verdrukking, demonen, het kruis en andere onderdelen van het christelijk geloof, maar dat doe ik niet. Ik vrees dat sommige punten van invloed die ik noemde namelijk niet bevestigd worden door alle mensen binnen de christelijke religie, ik vind het daarom oneerlijk om het christendom het monopoly te geven op deze punten. Anders gezegd, ik besef steeds meer dat er mensen op aarde rondlopen die andere religies aanhangen, of andere dingen geloven, die uiteindelijk ook diezelfde invloed hebben op hun leven en op de wereld om hen heen. Wauw!! Dit is haast te mooi om waar te zijn! En daar houd ik van, van dingen die te mooi lijken om waar te zijn, want dan trekt ons dan weer even uit onze comfort-zone.

Om sommigen wat gerust te stellen: Ik zie mezelf als christen, zo ben ik opgevoed, en daarin vind ik glorieuze realiteiten terug waarin ik geloof. Maar ik kan er niets aan doen dat ik die glorieuze realiteiten ook ontdek buiten het christendom om, tja, wat moet ik daarmee doen? Mijn ogen sluiten en het ontkennen? Boos worden omdat het christendom het monopoly hoort te hebben op die realiteiten?

Ik zie steeds meer christelijke moslims, christelijke hindoes, christelijke atheïsten, christelijke agnosten e.d. om me heen. Laat ik het wat anders formuleren: Ik zie steeds meer moslims die met Christus omgaan, atheïsten die met Christus omgaan, Agnosten die met Christus omgaan. Sommigen doen het bewust, maar veel van hen weten eigenlijk nog niet eens dat het Christus is met wie ze omgaan, en dat is het grappige ervan.
Ik vind het heerlijk om in het dagelijks leven mensen te ontmoeten die net als ik Christus ontdekt hebben, ook al had ik het niet verwacht als ik kijk naar de type persoon die zij zijn of de soort religie die zij aanhangen.

Ken je die Kinder-Surprise verrassingseieren? Zo is Christus voor mij ook in de mensheid te vinden. Elke keer word ik weer verrast als ik iemand van hart tot hart spreek en we Christus ontdekken in elkaar en om ons heen.

Tot slot zou ik nog een hoop kunnen nuanceren van wat ik geschreven heb. Maar deze wereld wil soms dat we zóveel nuanceren dat er niets meer overblijft van de daadwerkelijke boodschap.

Er komen nog genoeg blogs om beter te begrijpen waarom ik schrijf wat ik schrijf! Dus hou je conclusies nog even voor jezelf 🙂