Minimale fragmenten uit een oneindig verhaal..

Minimale fragmenten uit een oneindig verhaal..

 

 

De afgelopen maand was een volle maand.
Soul Survivor, 11 dagen Portugal, weekendje Opwekking.
Genoeg gelegenheden om te genieten en om geschud te worden.
Het voelt als paardrijden: rennen door de bergen,door de dalen,over de uitgestrekte velden.
En dat in enkele weken tijd!
Ik heb nog nooit op een paard gezeten,maar ergens geloof ik dat nu een beetje begrijp hoe dat zou moeten voelen. Een geweldig gevoel van vrijheid,de teugels in je handen hebben,maar toch ervaren dat er een kracht is die je voordrijft, die jouwzelf overstijgt.
De perfecte combinatie.
Het doet me denken aan mijn leven met de Heilige Geest.
Hij doet me denken dat ik de teugels in handen heb,en Hij luistert naar me,maar Hij gaat vaker Zijn eigen gang dan dat ik besef,en dat vind ik eigenlijk ook helemaal niet erg…
Ik ben zo naif om te geloven dat Hij een getemd paard is dat alles doet wat ik,vanuit angst, niet zou durven doen. Terwijl Hij eigenlijk degene blijkt te zijn die de teugels echt in handen heeft.
De Geest leeft mijn leven,en ik leun op Hem, ik houd me vast. Hij drijft me voort.
En af en toe mag ik even uitrusten,af en toe mag ik mezelf het gevoel geven dat ik de regie in handen heb,terwijl dat eigenlijk niet zo is.
Haha. Ik ben zó blij wanneer ik meer en meer besef dat ik mag rusten,en dat Hij het al die tijd is die mij leid.
Niet meer werken,niet meer streven, niet meer leven met de gedachte dat er iets niet in orde is,of dat ik ook maar iets zou kunnen toevoegen aan mijn leven met Hem…
Oke, ik voeg 2 letters toe:,, JA!’’
Ren maar,draag me maar,spring maar,raas maar…
Mijn verlangen is dat ik mezelf steeds harder  `JA` hoor roepen.
Papa zei:  ,,Je bent mijn beeld Nick, als Mijn schaduw,je lijkt op Mij!’’
Jezus zei:  ,,Nick, het is voor elkaar, het is volbracht, hier is niets meer aan toe te voegen.’’
Heilige Geest zei: ,,Nick, Ik ben je paard, laat alles maar los en houd Mij maar stevig vast!’’
En ik zeg: ,,Ja! Jongens! Ja!!’’
                                           —————————————————————
Ik schrijf meer dan dat ik op mijn blog zet.
Soms is het informatie, soms is het te persoonlijk, soms is het niet te begrijpen…en soms dan zet ik weer eens wat online.
Het is soms net zoals ik liefdesbrieven schrijf:
Ik schrijf een brief ,en als ik hem af heb,dan ben ik er pas klaar voor om de échte brief te schrijven.
Het is grappig om die brieven af en toe opeens tegen te komen.
De brieven die hun doel nooit gehaald hebben,maar die wel hebben meegewerkt dat de échte brieven hun doel zouden bereiken.
Zo vaak begin ik aan iets,en dan kom ik erachter dat het niet is wat ik wil.
Maar juist die ontdekking maakt dat de reis die ik maak voller en voller,echter en echter aan het worden is.
Als je me zou vragen: Nick,waar hou je meer van? Van de dingen die goed uitpakken of van de dingen die niet gaan zoals je zou willen?
Dan moet ik eerlijk bekennen dat ik niet zonder beiden zou kunnen…..denk ik 🙂
                                         —————————————————————
Ik schrijf nu dus niet wat ik al wel had geschreven.
Ik had een heel verslag gemaakt over Portugal en de afgelopen tijd…maar tja…laat mij dan maar dat type mens zijn die er voor kiest zijn hart te volgen en soms dus ook niet weet wat goed of kwaad is,maar die wel weet dat zijn hart ermee instemt,haha.
Lang leve ons hart! Ons mooie hart! De kern van wie we zijn! De plek die één is met Jezus!
De plek waar we elk moment van de dag uit mogen leven!
Blij blij,mijn hart is zo blij, want Jezus die is één met mij…en daarom is mijn hart zo…..  🙂
Mijn hart weet het beter dan mijn hoofd 😉 blijkt elke dag weer.
Hart: ,,Sorry dat de mensheid je zo weinig aandacht heeft gegeven. Sorry dat je zo over het hoofd bent gezien,of dat er eigenlijk zo náár ons hoofd is gezien.
Jij bent zoveel mooier dan dat we geloofd hebben. Jij bent zoveel mooier dan dat religie je heeft doen lijken te zijn.
Ik omarm je,en ik ga mijn best doen om de rest van de wereld ook weer terug te zien keren naar je.
Ze weten niet dat de hemel en aarde elkaar daar ontmoeten,ze weten niet dat daar het thuis is waar ze al zo lang naar op zoek zijn.
Constant op zoek naar een thuis,terwijl hun thuis al die tijd zo dicht bij hen was!
Wereld: ,,Loop niet langer weg van jezelf, kom tot jezelf…’’
Net als die verloren zoon die al die tijd al thuis was bij zijn vader,maar tóch dacht dat hij zijn thuis moest gaan zoeken in de wereld…
Gelukkig besefte hij uiteindelijk waar zijn echte thuis was,en keerde hij terug naar de kern van wie hij bedoeld was te zijn,samen met zijn Vader.
Weglopen van onszelf…weglopen van God…
Ik hoop dat iedereen terug naar huis gaat komen,dat iedereen tot rust gaat komen….
                                   —————————————————————
Misschien schrijf ik binnenkort wat meer over de afgelopen periode.
Word vervolgd…

Some things that bubble up…(Eng. translation)

Some things that bubble up…(Eng. translation)

The past month was a busy month.
Soul Survivor, 11 days in Portugal, a Dutch Revival Conference.
More than enough opportunities to enjoy life ánd to be shaken.
It feels like riding a horse: running through the mountains, the valleys, the open fields.
All of that, in just a few weeks!
I have never ridden a horse in my life,to be honest, but somehow I think I understand a little better what it should feel like.
An amazing sense of freedom, to have the reins in your hand, yet to experience  a power that is so much greater than yourself that is driving you forward!
The perfect combination.
It reminds me of my life with the Holy Spirit.
He makes me think that I am in control, and He seems to listen to me, but He does what He wants, far more often than I realize, and I actually don`t mind at all 🙂
I really still believe that he is like a tame gentle horse that listens to me every time I don`t want to do something because of fear or worry.
While all the time the fact is that He is the one that`s in control and has the reins in His hand.
Holy Spirit lives my life, I lean on Him, It’s Him I hold on to. He is driving me forward.
And so now and then I can have a moment of rest so I can make myself believe again that I am the one who is in control….not! 🙂
Haha. I get so filled with joy the more I realize that I can enter this rest and that He is the One who wants to lead me every day.
No more working, no more striving, no more thoughts that tell me something is not right about me, or that I could add anything more to the awesome creation He made me to be…
Okay,I`ll add one word: ,,Yes!!’’
,,Take me away, into the heights, into the depths, take me wherever You want to run…!
The only desire I have is to hear myself shout Yes louder and louder each and every day!’’
Papa said: ,,Nick,you are My image, you are like My shadow, you are like Me!’’
Jesus said: ,,Nick, it is finished, it is done, there is nothing more to add to this work.’’
Holy Spirit said: ,,Nick, I am like that horse. Just let everything go and hold on tight!’’
And I say: ,,Yes! Guys! Yes!’’
                                  ——————————————————-
I write a lot more than that I publish on this blog.
Sometimes it`s just information, sometimes it`s too personal, sometimes nobody would be able to understand…and sometimes there is something I put online.
It`s guess it`s like the way I write love letters:
I write a letter, and the moment I am done writing I seem to be ready to start writing the real letter!
It`s so funny to bump into one of those letters so now and then.
They never really reached their goal, yet they actually really were a big part of the journey towards writing the real letter! Wow, the greater results comes forth out of the lesser results! I want to embrace both parts of the journey 🙂
So many times I start with something, realizing in the process that it really is not what I wanted.
But somehow it`s thát realization that makes my journey become more and more intense and more filled with Life than anything else!
If you would ask me: Nick, what would you prefer: the things that work out just as you wanted,or the things that didn`t seem to work out the way you wanted?
Than I would honestly have to say that I don`t want to live without both of the options…I guess 🙂

                                   —————————–———————————-
So at the moment I am writing a blog that I didn`t plan to publish. I had written something different.
I wrote a story about my trip to Portugal and other things that happened.
But……never mind. I guess I am the type of person that chooses to follow his heart above his knowledge of what is right or wrong. Well, I like it! Haha.
I love our heart! Our beautiful heart! The centre of who we are! The place of union with Christ!
The source out of which we are allowed to live every day!
My heart is filled with joy, I guess it`s because Mr Joy himself lives there 😉

Heart: ,,I`m sorry that humanity hasn`t given you enough attention. I`m sorry that we have preferred our minds over our hearts.
You are so much more beautiful than we realize. You are so much more beautiful than that religion has made us to believe.
I embrace you,and I will do my best to see humanity return to you.
They don`t know that heaven and earth meet in that place. They don`t know that that is the home they have always been looking for.
Constantly searching for a home, while their home was só close to them all the time!’’
World: ,,Stop running away from home. Come to your senses…!’’
Just as the prodigal son that was home all along, with his Father. But he still thought there was a better home, another place called home,and he walked away…
Eventually he came to himself,to his senses,he remembered where his real home was. And he returned to the core of who he was meant to be, together with his Father, wow!
Running away from ourselves…running away from God…
My desire is that each person will remember where he came from,who he is,and will be able to enter into the rest that is called home!
—————————————————————
Maybe I will write more about the past period in another blog.
To be continued…

Pittig Portugal , the journey continuous…

Pittig Portugal , the journey continuous…

 

 

Time for a new blog entry.
Na 6 maanden ben ik weer in Portugal aangekomen.
De zon schijnt af en toe, het weer is niet slecht,maar het kan beter 🙂
voor 11 dagen mag ik logeren bij de pastor van de kerk waar komende weekend een worshipconferentie is waarvan wij deel uitmaken als hoofdband.
We oefenen geregeld en volgens mij gaat het geweldig worden!
Ik verbaas me telkens weer over het geluid dat ik door de boxen hoor komen en hoe mijn stem soms kan klinken, dan vraag ik me af: ben ik dat? En dat bedoel ik dan positief.
Het zijn mooie momenten wanneer we onbeschaamd kunnen genieten van onszelf en ons dat bewust zijn. Momenten die ik steeds vaker ontdek des te meer ik ontdek wie ik ben 🙂
Als team klinkt het helemaal te gek.

De afgelopen 5 dagen zijn best pittig.
Ik geniet enorm van de gastvrijheid van de familie waar ik logeer.
Meneer,mevrouw,2 zoons, echt heel leuk! En de koffie en het brood hier zijn echt superlekker!
Ik slaap in een 2-persoonsbed, relaxed!
Soms stel ik me voor dat er iemand naast me ligt en alsof ik praat met die persoon,en dan doe ik alsof ik getrouwd ben of dat Jesus naast me ligt. Haha, ik weet dat dit gek klinkt,maar dat geeft niet,leer me maar beter kennen als je vragen hebt over mijn gedachtenwereld.
Vanuit deze ervaring concludeer ik dat het best leuk moet zijn om getrouwd te zijn,maar zouden mensen soms niet van kant willen wissel in zo`n groot bed?
Maak je daar afspraken over? Wie ligt links en wie ligt rechts?
Ach…laat ik me daar nog maar even geen zorgen over maken…

Waar was ik gebleven?
Oh ja, de pittigheid.
Vorige week was ik op het Soul Survivor Festival,een festival dat draait om Jezus,muziek,samen chillen en kamperen.
In die week kwam er weer een levenscyclus tot zijn einde voor mij, of startte er weer een nieuwe cyclus 😉
Sinds mijn jonge jaren houd ik ervan om te observeren,om langs de zijlijn te staan,om advies te geven,om overzicht te hebben,hoewel ik ook echt houd van creeren,dingen mooier maken,tot leven zien komen…
Onze sterke kanten vervallen vaak tot onze zwakke kanten,dus ik begon onzichtbaar te worden,dat werd mijn comfortzone en diep van binnen werd de schreeuw om bergen te verzetten,te creeren, steeds zachter…
Jaren geleden ging ik naar een kerk in Rotterdam waar ik me helemaal in mijn element voelde. Ze was als een leeuw: de duivel schoppen,het Beloofde land in bezit nemen,mensen bevrijden,de schreeuw van vrijheid laten horen.
Zo`n 5 jaar later verhuiste ik naar Friesland. Dat bleek meer als een Lammetje te zijn.
Ik herriner me nog goed hoe onrustig ik was en dat ik niet begreep waarom zij niet schreeuwden tegen de duivel en alleen maar aan Jezus`voeten wilden zitten om te luisteren naar Zijn stem. Ik wilde strijden,land in bezit nemen, geestelijke machten onderscheiden en een kopje kleiner maken.
Maar in die jaren begon ik te begrijpen hoe kostbaar het was wat deze mensen ontdekt hadden van God en ik begon tot rust te komen.
Ik leerde zitten aan Jezus`voeten, ik leerde luisteren naar Zijn stem, ik leerde stil te zijn voor 15 minuten of langer, ik leerde `Je` zeggen tegen God in plaats van `U`, ik leerde kwetsbaar te zijn in plaats van alsmaar te `moeten`.
Ik ontdekte een manier van omgang met God die me completer maakte dan dat ik dacht te zijn.
Een leeuw zijn, een lam zijn, beiden zijn even belangrijk en sluiten elkaar niet uit. En ze zijn ook niet zozeer een aanvulling op elkaar maar misschien meer zoals man en vrouw een eenheid vormen…of zoals je 2 kaarsen versmelt tot 1 kaars…beiden zijn één.

Nu,5 jaar later,en tot rust gekomen, was de leeuw in me gaan slapen en was ik ook gaan geloven dat het goed was dat die sliep…maar ergens,ergens was er nog steeds de echo van die schreeuw die diep van binnen klonk,die schreeuw die bergen kon verzetten,die schreeuw om nieuw leven te creeren,die schreeuw om vrijheid…

Op het festival was het alsof God die schreeuw weer wakker begon te maken. Er gebeurde een hoop in mijn hart en op een bepaald moment zei een vriend tegen me: “Nick, je mag weer strijden,je mag weer het strijdveld op.,,
Er brak iets in mij…ik kon niet geloven dat dit nog zou mogen…ik dacht dat ik voor altijd zou blijven slapen en daar had ik mij bij neergelegd,mijn comfort in gevonden.
Ik huilde tranen die uit de dieptes van mijn hart naar boven kwamen: een reservoir dat al veel te lang niet aangesproken was.

Diepe vreugde en geruststelling vulden mijn hart.
De droom die ik voor deze wereld heb,daar blijk ik zelf middenin te mogen staan!
Op het strand zitten pootjebaden vind ik leuk,maar eigenlijk is het verkennen van de dieptes van de oceaan nog zoveel beter!
De oceaan bekijken en erover  dromen is zó mooi…maar mogen zwemmen in die oceaan en je dromen beleven, dat is waar we echt voor gemaakt zijn.
Jezus heeft me het water ingetrokken (eigenlijk ingeduwd),en nu wil ik weer leren om daar te blijven en niet meer te leven op het strand.
Het is alsof de cirkel weer rond is,en completer dan voorheen.
Van Rotterdam naar Friesland,van Friesland nu in Twente,en misschien van Twente weer naar Rotterdam….?
Dat zou de cirkel helemaal compleet maken.
Ik ben benieuwd wat de rest van dit jaar brengen gaat.

Goed, ik zou het hebben over de afgelopen pittige dagen 😉
De reis naar Portugal voelt als een verlenging van mijn ontwaken,maar ik voel me ziekig,ik hoest veel,en emotioneel is deze reis ook best intens…
6 maanden geleden werd ik hier verliefd op een bijzonder meisje,die nu in Brazilie woont, en wat uiteindelijk stopte…
Nu komen die herineringen af en toe weer langs en besef ik hoe blij ik was om verliefd te zijn zonder gedoe, en zij op mij,zonder gedoe. We waren gewoon verliefd,pats boem, en ik zou verhuizen naar Brazilie….had ik me bedacht 😛
Ik mis haar, ik mis die moeiteloze verliefdheid…maar misschien mis ik,als ik eerlijk ben, het 2e nog meer dan haar zelf…ik weet het niet…
De meest kostbare dingen in het leven,blijken zo snel de meest kwetsbare dingen te worden…en de meest kwetsbare dingen blijken makkelijk te kunnen breken…

Al met al weet ik dus niet waar deze trip me (emotioneel) nog brengen gaat.
Op dit moment,deze woensdag, ben ik best op…en ben ik,ironisch genoeg, toe aan vakantie…
————————————————————————————————————————

Dus voor de mensen die me de vorige reis volgden, sorry , er is momenteel geen liefdesverhaal te delen.
Maarrr!
Er zitten goede dingen aan te komen, dus wie weet! 😉
Pittig Portugal , the journey continuous…

Back to the Portugal (Eng.translation)

It`s time for a new blog entry.

Being in Holland for the past 6 months I`m back in Portugal again.
It feels really good to be here again.
The sun is shining,the weather is okay, but I still hope it will get hotter
J
I`ll be spending 11 days in the house of the pastor of the church where we will be leading worship the coming days.
We practice a lot and it goes really well!
Every time I am amazed at the sound we produce and how my own voice seems to sound.
Sometimes I wonder: is that really my voice? And I mean this in a positive way.
Those are beautiful moments when we can enjoy ourselves unashamed and be aware of that fact.
I`m experiencing those moments more and more,the more I discover who I really am.
As a team we sounds awesome!
The past 5 days have been pretty intense.
I am so thankful for the hospitality of the family in this house,and even of all the other people we meet. It`s so beautiful!
Father,mother,2 sons, amazing bread, awesome coffee! I sleep in a 2-persons-bed, yeah!
Still being single,I imagine myself sometimes having someone else next to me in the bed. And then we talk and act as if we are married, or as if Jesus is next to me,haha. I know this sounds crazy,but it`s not what you think it is. And otherwise you can always ask me questions about everything 🙂
I have to conclude that it is probably really fun to be married. But wouldn`t couples want to change sides sometimes? Or who decides on which side they will sleep? Left or right?
Anyway…I still don`t have to worry about such heavy topics… ;)Where was I?
Oh yes, the intensity.
Last week I was at Soul Survivor, a festival that`s about Jesus,music, relaxing and cold nights in a tent.
In that week it felt like a life-cycle came to an end, or that a new life-cycle started.
As long a I know I love to observe, standing at the sidelines, give advice, have an overview of situations, even though I also love to create things,make things more beautiful, seeing things come alive.
But our strong sides also have their weak sides. So I started to become more and more invicible. That became my comfort zone and deep within the creative cry that moves mountains became more and more quiet.
Years ago I went to a church in Rotterdam where I totally felt at home!
She was like a lion: chasing the devil,taking the promised land, setting people free, shouting for freedom.
5 years later I moved to Friesland. That part of Holland was more like a lamb.
I can still remember how restless I was when I moved there. Why wasn`t anyone shouting at the devil or chasing demons? Why did they only want to sit at Jesus` feet and listen to His voice?
I wanted to fight,take the land, destroy spiritual powers!
But in these years I began to understand how precious it was what these people had to teach me about God and life. And I started to settle down.
I learned how to sit at Jesus`feet, listen to His voice, to be qiets for 15 minutes or more!, I learned to walk on a more equal level with Jesus, I learned the beauty of vulnerability instead of striving.
I discovered a way of relating to God that made me more complete.
Being a lion,yet also being a lamb. Both of them are of equal importance. They don`t just complement each other but they are like the unity of husband and wife, or like 2 candles that are melted into one.Now, 5 years later, retired :P, the lion had gone into a deep sleep and I believed that was the right thing to do. But somewhere, somewhere deep inside I could still feel the cry that was alive once. That cry that could remove mountains,bring forth new life, proclaim freedom…
At Soul Survivor it was as if God was waking up that lion again.
At one moment a friend of mine said: “Nick, it`s time to fight again,you are still part of the battle,so put on your armor.,,
That broke something in my heart… I couldn`t believe that I was still part of the battle. I thought I would be sleeping forever and I found my comfort in that thought.
I cried tears that came from deep withing. Tears of joy,of new hope that came alive.
I suddenly realized that I don`t just dream for other people,but that I myself have a part to play in this dream!
I love to sit on the beach, but swimming in the ocean is so much better!
To look at the ocean and dream can be so beautiful…but to swim in that ocean and experience those dreams, that is what we are made for.
Jesus has pulled me into the water (it actually feels like He pushed me,haha) and now I want to learn how to stay in that place and live my dreams.

It is as if I`m back at the start, but more complete and whole than before.
I moved from Rotterdam to Friesland, from Friesland to Twente, and maybe from Twente back to Rotterdam again…?
That would really make it a new start…
I wonder what God has in store for me 🙂

All right, I was going to write about the past few intense days here in Portugal 😉
This trip to Portugal feels like an extension of my awakening at the festival, but I feel a little sick, coughing a lot, not sleeping well, and emotionally it is also draining somehow.
6 months ago I fell in love with a very special girl here, she now lives in Brazil, but that didn`t last long.
And now I`m back, without her, and the memories come and go and I realize how much I loved her.
It was so easy. She fell in love with me, I fell in love with her, in such a way that I would want to move to Brazil for a while 😛
So I miss her, I miss the effortless way we fell in love…
The most precious things in life, seem to become the most vulnerable things in life…and the most vulnerable things seem to be the things that can break easily…

So I don`t know where the coming week will take me (emotionally).
At this moment, this Wednesday, I’m really tired… and ironically speaking, I`m in need of a holiday… 🙂
——————————————————————————————————————
So for those people who remember my last trip to Portugal and loved the parts where love was in the air… sorry… at the moment there is no love in the air… but there sure are good things at the horizon!