by admin | sep 30, 2008 | Uncategorized
Yes,mijn verjaardag!! Ik ben alweer 26 geworden! Het is even wennen aan dit nieuwe getal. 25 was een relaxed getal,26 vind ik niet echt relaxed. Ik bedoel maar:
4 x 25 = 100
4 x 26 = 104….dat doet het em gewoon niet.
Vandaag was mijn dag,dus dat begon met een heerlijk ontbijt dat Phoebe voor me maakte,eigenlijk had ik al Cruesli op,maar hey,dit kan je gewoon niet afslaan!
We zaten te denken aan het strand,of bijvoorbeeld aan de Bergen.
Aan het strand kan ik vaak genoeg liggen in mijn leven,dus ik koos voor de Bergen.
Phoebe bleef met Zoe thuis,dus ik ging met mijn broer Tim op stap die dag,een Brotherhood-day.
We moesten zo`n 1,5 uur met de trein richting Katoomba.
Dat lijkt Afrikaans,maar het is een klein dorpje in de Bergen.
Daar aangekomen kwamen we een adembenemend mooi uitzicht tegen. Onder ons zagen we de bossen,en de verte alleen maar Bergen en Bergen.
– apart dat deze Word het woord Bergen met een hoofdletter schrijft,…hmm –
We gingen de wandelroutes volgen. En we volgende niet de toeristische routes,want die zaten vol met Aziaten. Het leek heel even alsof we in Chinatown waren.
Eerst nog even op de foto met een Aboriginal en daar gingen we.
Als snel kwam ik erachter dat je in de Bergen niet met je slippers moet gaan wandelen.
Dat resulteerde in twee momenten dat ik struikelde over de wortels van de bomen hier en een keer dat een stok zich in mijn voet boorde.
Gelukkig niets ernstigs,een klein beetje bloed.
Toevallig was ik op die momenten aan het filmen,ik moet de scheldwoorden nog wel even censureren tijdens de filmmontage 😉
Volgens mij heb ik al enkele uren op de film gezet,vooral vandaag was het lachen met de camera erbij.
Ik heb lekker kunnen bijpraten met mijn broer en we zijn vandaag weer dichter bij elkaar gekomen.
Tja,het kan zijn dat ik hem na deze vakantie pas weer zie in 2012 ofzo…
Woonde ik maar in Colorado Springs ofzo,dan zou ik elke week gaan hiken met mijn vrienden en John Eldridge.
Als mannen moeten we soms gewoon even de natuur in samen,daar wil aan gaan werken als ik terug ben in Nederland.
S`avonds hebben we fastfood gehaald en film gekeken. `Meet the parents`, een film waarbij ik na 50 keer nog steeds moet huilen van het lachen.
Gisteren keek ik trouwens de Count of Monte Cristo,ik heb hem half gezien want hij was beschadigd,maar zeker een geweldige avonturenfilm. Dit in tegenstelling tot `Princess of thieves`de vrouwelijke Robin Hood. Deze film was verschrikkelijk,je kon gewoon de pruiken zien zitten van de acteurs,haha. Gelukkig stopte de dvd-speler er vanzelf mee tijdens deze film.
Terwijl ik na deze dag naar bed ging werd Nederland pas wakker. Deze nacht werd ik dus diverse keren wakker van de smsjes die me feliciteerden.
by admin | sep 30, 2008 | Uncategorized
Afgelopen zondag was het weer churchday.
Het was een bijzondere ochtend,alsof God voor mij alleen deze boodschap aan de spreker gegeven had.
De afgelopen dagen heb ik veel nagedacht over community en fellowship,deze zaterdag had ik daar nog over gepraat met Tim en Phoebe.
De spreker komt op en begint te spreken over Community & Fellowship.
Dat was heel gaaf om te horen wat hij allemaal zei.
Zijn naam is Robert Fergusson,een echte Bijbelleraar hier in de kerk.
Al een tijdje zit ik hierover na te denken.
In Europa is er een bewustzijnsverandering aan de gang binnen de Gemeente en zie je mensen wegtrekken van de kerk zoals we die altijd gekend hebben.
Men begint huisgemeenten of kleinere kringen waarin men zich richt op het fellowshippen met elkaar.
Hier bij Hillsong proef ik een enorme liefde voor de kerk als kerk.
En ik besef hoe belangrijk het is om juist ook samen te komen als grote groep gelovigen in een stad of regio,vooral als het gaat om het hebben van invloed in de maatschappij begrijp ik dat je daarin als grote groep gelovigen enorm veel invloed kan hebben finanicieel,praktisch en als stem.
Wat God aan het doen is is niet een Of/Of-situatie. Het is En/En.
Hij laat ons zien wat het belang is van fellowshippen en relatie hebben met elkaar. Maar ik geloof ook dat Hij verlangt dat we als Lichaam in onze stad,regio en land een sterke arm/community vormen om zo van invloed te zijn in de maatschappij.
Mijn verlangen is om hierin te zien hoe mensen met een hart voor gebed & aanbidding elkaar zullen gaan vinden in deze beweging die God aan het opstarten is.
Dat allereerst de harten elkaar zullen gaan vinden en dat het zich daarvanuit zal vertalen in concrete plaatsen waar God 24/7 kan rusten en gevonden kan worden.
Robert had het over Individualism vs. Individuality.
God laat meer en meer mensen zien dat Hij een plan voor hen persoonlijk heeft,en dat is geweldig. Men is zijn individualiteit aan het ontdekken in het leven van de Gemeente. Maar wanneer het individualisme word,dan raken we de draad kwijt. Want niemand kan alleen functioneren in het Lichaam.
Wat dit betreft merk ik stukje bij beetje hoe God mij hier in Australie aan het onderwijzen is over verbondenheid.
Meer dan wat dan ook wil ik zien hoe mensen met hetzelfde hart zich zullen gaan verzamelen onder die ene banier: Worship & Prayer.
Maar het zal nergens op uitkomen wanneer mensen zich puur en alleen daarom verzamelen. Naast de hartsrelatie met Jezus word het tijd dat we ons ook met elkaar durven verbinden. In het westen van de wereld is het individualisme echt een soort van volksziekte. Ik ben er zelf ook mee besmet merk ik.
Maar ik wil ervan af,ik wil voor een Ander leven.
Als ik het huis van gebed in Nederland wil zien ontstaan omdat dat iets is wat `ik`leuk vind dan zal het nergens heen gaan. Maar wanneer het is omwille van God en Zijn verlangens,dan zijn we iets aan het bouwen dat eeuwig is.
Aan het eind van de samenkomst moesten we gaan praten met iemand die we niet kenden. Nou,dat was makkelijk voor mij,ik ken zogezegd niemand hier 😉
De aanbiddingsband mocht geen liedjes gaan spelen,want dan zou iedereen snel zijn ogen dicht doen en zijn handen in de lucht steken. Daar had hij gelijk in,zo zijn wij mensen.
Ik kwam in gesprek met Paul,een oudere man die al 25 jaar in deze gemeente zat.
Hij had een hart voor jongeren en we hebben zo wat gedeeld met elkaar.
Na de samenkomst kwam hij naar me toe om me nog iets te geven.
Ik kreeg de Dvd van Hillsong United “The I Heart Revolution“ van hem!! Echt cool,die wilde ik sowieso al graag hebben! Van Phoebe kreeg ik de Dvd van deze samenkomst. Een goede warm-up voor mijn verjaardag de volgende dag 😉
De avondsamenkomst was ook heel tof. Het zat bomvol. Vooral met jongeren.
De ochtendsamenkomsten hebben meer licht,zijn rustiger,en hebben meer ouderen.
De avonden zijn donkerder met licht-effecten en voor het podium springt iedereen dan op en neer. De United-band gaat komende weekend hun liedjes voor de nieuwe cd opnemen tijdens de jeugdconferentie hier. De conferentie begint donderdagvond tot en met zondagavond. Die maandag zal ik waarschijnlijk nog natrillen in het vliegtuig van die conferentie. Geloof me,het geluid dat uit die boxen komt is ongekend goed! En dan niet vergeten de 3 megagrote projectorschermen waar ze hun creativiteit op loslaten tijdens de worship.
by admin | sep 28, 2008 | Uncategorized
Afgelopen woensdagavond hadden we Powerhouse,de jeugd van 18 t/m 25 jaar.
Het is eigenlijk net als de samenkomsten op de zondag maar dan uiteraard wat `jonger en wilder`met wat sketches en dergelijke. Een soort van jeugdkerk zou je het kunnen noemen,want de jeugdgroepen hier zijn wat dat betreft groter dan de gemiddelde kerk in Nederland.
Ik was `stiekem` aan het filmen tijdens de samenkomst maar werd gesnapt. Uiteraard wist ik niet dat ik niet mocht filmen in deze diensten….not! 😉
Ze filmen hier elke samenkomst,geloof me,dat zijn heeeel wat uren die ze filmen hier.
De grote diensten zenden ze uit via de schotel.
Ik heb weer geweldige mensen mogen ontmoeten deze avond.
Aan het eind van de avond heb ik een tijdje gesproken met een kerel uit Mexico,een geboren spreker! Hij bleef maar ratelen! En ik vond het geweldig om naar te luisteren! 😉
Aan het eind van de avond halen ze de Playstation en WII tevoorschijn om Guitarhero en dergelijke te spelen terwijl je Coldplay hoort spelen door het auditorium. Kijk,dat is kerk!
Het is nu al zaterdagavond en ik ben helemaal op.
Tis alsof de zon soms alle energie uit je zuigt ofzo.
We waren naar het park geweest in de buurt. De bloemen hier zijn geweldig,vooral de parfum die ze verspreiden is heerlijk.
Ik heb nog nooit zoveel vleermuizen over me heen zien vliegen in mijn hele leven!!
Een aantal bomen zat vol met vleermuizen,en een aantal bomen daarnaast zat vol met kakatoos. Een heel apart plaatje was dat.
Tis echt cool dat die vleermuizen en pappagaaien hier in het wild leven.
Het zou ook wel cool zijn om koalaberen en kangoeroes tegen te komen,dat hoort er helemaal bij.
Na het park zette Tim mij af bij de church….
Soms he,dan ben je in een kerkdienst geweest,en dan weet je achteraf gekgenoeg niet meer wat er die afgelopen 1,5 uur gebeurd is.
Dat was vanavond dus het geval.
Aan het eind van de dienst vond ik mezelf in een toestand tussen nacht – en dagdromen,heel apart…
Van de hak op de tak springen,ja,daar ben ik best goed in.
Gisteren schreef ik namelijk wat ik hierboven heb opgeschreven,dat wil zeggen dat het op dit moment zondagavond is terwijl ik dit schrijf.
Samengevat:Wat hierboven staat heb ik zaterdag geschreven,en op dit moment is het zondag. Ik ben dus verstandig geweest en gaan slapen.
Dus…
Eens even zien.
Het is nu zondag en ik moest nog schrijven over vrijdag en donderdag en vandaag.
Dit gaat helemaal goed komen.
Deze donderdag ben ik op stap geweest naar de binnenstad van Sydney.
Een van de leukste dagen tot nu toe.
Ik vertrok met de Ferry die zo`n 45 minuten over de rivier vaart vanuit Paramatta naar de grote haven van Sydney.
Je komt dan langs van die prive strandjes en van die mega huisen met een yacht voor de deur van 2 miljoen dollar.
Je gaat onder gigantische bruggen door waaronder natuurlijk de `Harbour Bridge`!!
Die brug is vet gaaf en die wilde ik gaan beklimmen….als het niet 150 dollar kostte om dat te kunnen doen. Jammer,het is gebleven bij een video opname.
Zie je het al voor je? Nick op de boeg van een snelle boot met de camera in zijn hand die probeert stil te staan terwijl de wind zijn zojuist in de gel gezette haren uit model stormt!
Ik moet zeggen dat ik me even voelde alsof ik in Miami Vice zat toen ik de Harbour Bridge voorbij ging en het `Sydney Opera House` zag opdoemen met op de achtergrond de geweldige skyline van het centrum.
Een beetje Motion-sick klom ik van de ferry af en was beland in het economische handelscentrum voor toeristen.
Ik zocht naar een normale supermarket om een soort van broodje te kopen maar die was nergens te vinden en McDonalds?? Nope,de McDonalds hier in Australie is gewoon niet lekker….of laat ik het anders formuleren voor de gezondheidsfreaks die dit lezen: Het eten van de MacD in Australie is nog viezer dan in Nederland,hehe 😉
Dat ze toeristenprijzen hanteren heb ik gemerkt.
Later die dag kwam ik ergens achteraf een klein supermarktje tegen,ik kocht een zak chips en wat melk en die man vroeg zo`n 10 dollar van me!! Unbelievable!
Leve de vakantie: geld en gezondheid speelt dan geen rol!!!
Mijn doel van vandaag was om de Botanical Gardens te bezoeken,een soort gigantische parktuin.
Eerst even langs het Sydney Opera House,wat mij betreft het mooiste moderne gebouw wat ik tot nu toe live heb mogen aanschouwen.
De binnenkant schijnt daarentegen in vergelijking verschrikkelijk te zijn…
Linksachter dit gebouw is oceaanwater,dus ik ging rechtsaf richting de Hof van Eden LookaLike-garden.
Trouwens,op mijn lijstje van dingen die ik perse wil doen in mijn leven staat, naast ballonvaren ,`walvissen en dolfijnen kijken`! En er was een cruise die ik kon nemen naar de walvissen!!! Ik kon kiezen tussen een tocht van 2 uur of van 4 uur lang.
Dus ik heb geen van beiden gekozen..
Huh?
Tja,ik kwam net van de Ferry af en zou het echt niet trekken om dan nog zoveel uur te gaan golf-jumpen op zee.
Dat was dus best jammer,maar ach,de dag komt zeker nog dat ik een walvis aaien zal.
Ik heb hier trouwens ijs op,geloof me,geen ijsco-man in Rotterdam en zelfs niet uit Friesland kan tippen aan dit ijs!!
Ik wilde al die 30 smaken wel proberen,allemaal smaken die ik nog nooit gezien had!
Mijn derde-hemel ervaring begon toen mijn mond kennis maakte met `Hookey Pookey` en nog een mistery-smaak. De ene bestond uit Chocolade-ijs met mini-marshmellows en allerlei soorten noten erin. De andere was witte-chocolade-ijs met stukken honingraat erin (exclusief bijen).
De tijd stond even stil terwijl het leek alsof de zon net zo`n trek had in mijn ijsje als ik.
Samen hebben we genoten.
Oh ja,de Botanicle Gardens.
By the way,`botanisch` vind ik echt een geweldig woord. Waarom weet ik ook niet,soms heb je van die woorden.
Een woord: Schoonheid!
Vandaag heb ik mogen ervaren met al mijn zintuigen hoe mooi de natuur kan zijn.
Terwijl ik hier uren heb rondgelopen zag ik aan het eind van de dag dat ik nog maar de helft van het park had doorkruist! Reden genoeg om hier nog eens terug te komen.
Bloesems,vleermuizen,gras,exotische planten,vleesetende planten,kruidenplanten,bedreigde planten,uitgestorven planten!?,van alles en nog wat dat moeder natuur te bieden heeft. Wat schoonheid betreft kan ik begrijpen dat ze van de natuur een als vrouw zien.
Op mijn reis kwam ik ook wat Australiers tegen die aan het voetballen waren….tja,dat vond ik ook al eigenaardig ja.
Ik was ook in een een soort van Tropische kas geweest met allerlei Orchideen,ik wist niet dat die bloemen zo mooi zouden zijn.
Soms kom je ergens,en in plaats van dat jijzelf het mooi vind,denk je er telkens aan hoe mooi een ander het gevonden zou hebben.
Bijvoorbeeld:als ik in een BabyParadijs zou komen dan zou ik direct denken hoe leuk mijn zwangere schoonzus dit gevonden zou hebben.
Deze dag had ik nog nooit zo ontzettend veel gedacht aan de vader van een vriendin van me,hij is namelijk hovenier….het was gewoon niet meer leuk. Hij dook telkens op in mijn gedachten als ik zat te genieten van de bloemen en de planten deze dag.
Ik kwam trouwens ook wat straatmuzikanten tegen,en straatmuzikanten vind ik geweldig!
Ik hoorde Techno-beats en zag een Aboriginal met een didgeridoo daarop improviseren,heel hip.
Het was mooi om te zien hoe zo`n originele bush-bush-man in de grote stad wat geld kwam verdienen….dacht ik…
Tot al mijn sentiment plotsklaps verdween toen hij begon te praten als een bevlogen autoverkoper die zijn taal perfect wist te spreken. Ik kon er wel om lachen. Ik dacht echt dat hij zo`n soort zielige aboriginal was die een taal zou spreken die niemand spreken kon.
Of heb ik het fout en spreken aboriginals gewoon helder Australisch?
Ach,ik wil het ook niet weten ook. Deze gedachte is te leuk om verbeterd te worden.
Nu ik hier zo meedraai met mijn broer,zijn vrouw en de baby,besef ik dat ik het als single niet eens zo slecht heb.
Het is hard werken als mama,en ook als papa is het zeker weten een hele klus om verantwoordelijk te zijn voor zo`n kleine.
Maar de vreugde die het geeft is ook echt oneindig groot.
Als ik al zo ontzettend geniet van die ene lach die Zoe me toewerpt,hoeveel temeer geniet je daar dan van als je de mama of papa bent?
Niet eerder heb ik zo dicht meegeleefd met een baby als dat ik deze weken hier doe.
Ze zijn echt een wonder van God,zoveel slimmer dan we ons soms bedenken.
Dat een baby tijd en aandacht vraagt heb ik vandaag gemerkt.
Ik ging namelijk het gras maaien wat al ongeveer een jaar niet gemaaid was.
Maar ik had er enorm veel zin in vandaag!
Het duurde even voordat ik wist hoe de motor aanging,maar toen hij eenmaal draaide ging ik helemaal uit mijn dak….tot bleek dat de benzine op was….hmmm
Uiteindelijk hebben we hem bijgevuld en heb ik tot nu toe de helft van de tuin kunnen maaien. De rest volgt nog van de week,als het niet te warm word. Want de afgelopen dagen was het soms gewoon echt te heet om iets actiefs te kunnen uitvoeren buiten.
Op dit moment vraag ik vergeving voor het mogelijk doden van enkele salamanders die verscholen zaten in het hoge gras…ik heb er vele voor hun leven zien rennen.
Over de spinnen die ik verjaagd heb voel ik totaal geen schuld.
Betekent dat gewetensloosheid? Ik weet het niet.
Dat was de vrijdag,een dagje klussen en een film kijken.
We hebben Big Fish gekeken,een aparte film die in mijn top 20 staat van aparte sprookjesverhalen.
Vandaag was het zondag: Churchday!
Maar daarover later meer.
Deze maandag ben ik jarig! We gaan in ieder geval de Bergen in!!
(ik schrijf dit alles op Word dat staat ingesteld op Engels,vandaar dat de spelling en leestekens niet altijd meewerken. Probeer dit te lezen alsof het mijn spreektaal is.)
by admin | sep 24, 2008 | Uncategorized
Deze woensdag was ik uitgenodigd door wat gasten om naar de studentencelebration te komen.
Ik heb de dienst op tape gezet,de boodschap was erg cool.
De spreker sprak over diverse boeken die tegenwoordig geschreven worden die gaan over de Emerging Church.
Dit vind ik erg interessant want in Europa en Nederland is er veel gaande omtrent deze beweging.
Mensen die de kerk verlaten,het instituut afschrijven,huisgemeentes starten,etc etc.
Nu worden daar veel goede dingen over geschreven en ik geloof ook dat het iets is wat God aan het doen is,maar toch lijken e rook wat kanttekeningen aan te zitten.
Daar sprak hij dus over.
Wat mij aanspreekt sinds ik hier ben aangekomen is de Community-life die hier zo duidelijk aanwezig is. Deze kerk is een eenheid,alle gelovigen die hier samenkomen willen samen een impact hebben op de maatschappij om hen heen,en dat proef je ook echt hier. Het zijn niet alleen maar lege woorden of `hype` wat ze prediken.
Een puzzelstukje wat ik mistte als ik keek naar de beweging van Gods Geest in Europa omtrent de `nieuwe kleine relatie-groep kerk-beweging` was de `kracht van community`. Hoe breng je die kleine groepen dan weer bij elkaar.
De spreker sprak over een ongezond individualisme dat de Gemeente lijkt binnen te sluipen. Het klopt absoluut dat mensen vrij moeten zijn om het unieke plan te kunnen uitleven dat God met ieder persoonlijk heeft,maar dat moet er niet voor zorgen dat men zich afzonderd van het Community-leven dat vele (traditionele)kerken kenmerkt.
Juist samen kunnen we een sterk blok van mensen vormen dat met hun energie,financien en gebed hun regio/stad/school/werk kunnen beinvloeden.
Hoe breng je mensen bij elkaar? Hoe onstaat community-life?
Waar zijn die mensen die relaties weten te managen,die mensen weten te verzamelen en te verbinden met elkaar? Hoe blijft zo`n groep verbonden met elkaar?
In Nederland zie ik mensen bij elkaar komen,maar ik proef niet dat C-leven.
Ik geloof echt dat God daar mee bezig is in Nederland: kerken verbinden met elkaar,organisaties verbinden met elkaar,mensen verbinden met elkaar.
Ik vind niets mooier dan in mijn relaties te merken dat we van hart-tot-hart communiceren met elkaar. Het zijn vaak van die kostbare momentjes die ik koester. Net zoals ik ze koester als ik die met Jezus heb.
Maar ik ben daar nog lang niet,ik heb nog veel te leren,en dat doe ik hier zeker weten.
Ik ben niet zo`n fan van het woord Impartatie,maar door alleen al hier rond te lopen merk ik dat mijn hart is als een spons die iets aan het absorberen is wat ik nog niet eerder kende.
Een puzzelstuk wat mistte in mijn hart.
Tegelijkertijd voel ik een soort rouw vanbinnen,het besef dat ik zo ontzettend tekort ben geschoten sociaal gezien.
Vrienden die ik geen aandacht heb gegeven,familiebanden waar ik niet aan heb gewerkt,relaties die ik voor lief heb genomen alsof ze vanzelfsprekend zijn…
Relaties zouden nooit vanzelfsprekend moeten zijn voor ons,ze zijn kostbaar,het meest kostbare dat je kan hebben op aarde. Ik ben hierin tekort geschoten,heb meer gekeken naar mezelf dan naar wat die ander voelt of nodig heeft.
Als ik me terugtrek,dan betekent dat niet dat die vriend/broer me opeens ook niet meer nodig heeft. Het kan zijn dat die ander me dan juist nodig heeft…
En daar wil ik gevoelig voor zijn.
Dat wil ik kunnen zien.
En dat vraagt inzet,auw!
In het boek `The Shack`beseft de hoofdpersoon op een gegeven moment dat hij zijn hele leven bang was geweest voor emoties.
Volgens mij ben ik ook bang voor bepaalde emoties.
Welke dat zijn weet ik niet precies,maar dat zal de komende dagen wel duidelijk worden.
Willen leven met een hart dat gevoelig is voor het hart van de ander is niet zomaar iets. Ik zal dan ook hun emoties moeten willen zien en voelen.
Dat wil ik dan liever niet.
Maar ik weet dat Jezus mij aanmoedigt. Deze Kerel is een Levend Bonzend Warm Hart dat hier rondhing met ons.
Volgens mij was Hij echt onweerstaanbaar en werd iedereen die Hem ontmoette direct dat Hart ingezogen zoals een zwart gat de sterren en planeten opzuigt. Wow,heerlijk!
Volgens mij is mijn hart vergeleken met Jezus’hart zwart-wit tegenover fluoriscerend-bordeaux-rood. Ik kan dus nog wel wat kleur gebruiken.
Het enige dat ik kan doen is dit alles diep tot me door laten dringen en zien wat Heilige Geest allemaal aan het uitbroeden is binnen in mij.
Maar ik weet wel dat ik anders zal zijn wanneer ik terug naar huis ga. Dat dit proces in werking gezet is dat zijn invloed zal hebben op mijn familie,mijn vrienden,en de mensen die ik begin te leren kennen.
Als het mag,dan wil ik gekend worden als die persoon die Community doet ontstaan waar ik ook maar geplant word door Pappa. Door te durven leven met een hart dat zich durft te verbinden met anderen.
Hmmm,ik begon dit stuk over de boodschap van die spreker toch?
Oke,tja….
Uhmm,kortom,ik ben benieuwd hoe Jezus Zijn Gemeente zal bouwen in Europa.
Het maakt mij niet uit wat voor naam mensen zullen geven aan de Kerk,zolang we maar op weg zijn om die Volwassen Bruid te worden,op iedere unieke creatieve manier die maar mogelijk is!
Had ik al gezegd dat ik superblij ben dat ik mijn broer en zijn vrouw hier zie?
Ik ben superblij dat ik hier bij ze ben!
We hebben vandaag zitten denken wat we maandag gaan doen…dan ben ik jarig. Natuurlijk wil ik het ook nog vieren in Nederland!
Michel,nog gefeliciteerd trouwens,17!
by admin | sep 24, 2008 | Uncategorized
Deze dinsdag werd ik afgezet bij Castle Hill,dat is een soort van mega winkelparadijs.
Het lijkt op een klein dorpje dat alleen maar bestaat uit winkels.
Dus ik he been geweldige dag gehad daar.
Ik ben naar de film geweest,Tropic Thunder,hij was erg leuk maar tis erg jammer dat de humor vaak zo onderbroekachtig is en dat ze kennelijk bij gebrek aan tekst `f*ck` schreeuwen ofzo.
Ben Stiller is een van mijn favoriete acteurs,tenminste,zijn schone humor vind ik geweldig,voor de rest is het gewoon zo jammer date en acteur zulke grove grappen maken moet,dat heeft zo`n acteur helemaal niet nodig.
Dus ja,ik heb maar weer eens voor hem gebeden,dat hij gered zal worden.
Natuurlijk is dat heel egoistisch van me,want ik wil gewoon graag zijn films kunnen zien. Maar dat maakt God vast niets uit. Hij wilt namelijk iedereen gered zien! 😉
In een boekenwinkel zag ik een vet gaaf kinderboek liggen. Als je de bladzijden omslaat dan gaan de plaatjes bewegen,echt heel gaaf!
Dus die heb ik gekocht voor mijn kleine nichtje van 1. Tis best leuk om Uncle Nick te heten. Ze houd van vlinders en van sterren,en die zaten precies ook in het boekje,geweldig!
Die chocolade/snoepwinkels hier zijn ook echt te bizar. Daar kan Nederland nog wat van leren. Wij hebben volgens mij alleen maar bonbons e.d,maar hier hebben ze dingen die bestaan uit een combinatie van marshmallow,pinda en chocolade.
Geloof me,als een meisje uit Nederland dat zou proeven …dan zou ze denk ik direct verhuizen naar Australie.
De weg naar huis.
Phoebe had me die ochtend gebracht,twas misschien maar 15 minuutjes met de auto.
Nick zou teruggaan met de bus…
Mensen die me een beetje kennen die weten hoe verstrooid ik soms kan zijn,vooral in het verkeer.
Het komt bijvoorbeeld nog steeds voor dat ik 2 rondjes om Rotterdam heen rijd voor ik uiteindelijk van de ring af ben.
Maar goed…
Het was 16:45 en ik besloot de bushalte op te zoeken.
Mijn broer had me verteld te zoeken naar bus 714, die ik dus niet vinden kon.
Terwijl ik dan maar gewoon een andere bus instapte naar de plaats Parramatta,smste mijn broer: “don`t go to Parramatta!!,,
That`s what I call funny!
Ik ging een soort van detour a la Nick Bakker maken.
Dat betekent dat je eerst nog verder van huis gaat,om daarna weer richting huis te reizen.
En toch zei die buschauffeur dat ik deze bus moest hebben…hmm
Daar aangekomen ging ik op zoek naar de volgende bus. Ik stap uit en besefte niet dat naast me de halte voor de volgende bus was.
Dus ik begin over het treinstation te lopen en uiteindelijk het trein/busstation te verlaten tot ik een geweldige ingeving kreeg:,,Misschien moet ik toch maar weer terug naar het begin…volgens mij moet ik op het busstation zijn als ik een bus wil pakken!’’
Yes! Het blijkt dat de bus die ik hebben moest vertrok naast de halte waar ik aankwam,geweldig!
(hier volgt een samenvatting van het vervolg van deze reis)
Terwijl ik in de bus zit verteld een vrouw mij waar ik eruit moest.
En inderdaad,ik zie de halte voorbij komen…oeps.
Ik stap uit in the middle of nowhere en begin terug naar die halte te lopen en vandaaruit richting huis.
19:30,Eindelijk thuis.
Zo zie je hoe je 2,5 uur kan reizen over een stukje van 15 minuten.
Ik wil mijn speciale dank uitspreken voor de 3 personen die zoveel voor mij betekent hebben op deze reis:
- IPOD,wat jij me allemaal hebt laten horen vandaag was echt bijzonder. Je hebt me blij gemaakt,je hebt me laten nadenken,jij weet precies wat te zeggen wanneer alles mis lijkt te gaan.
- Camera,jou gezelschap doet mijn eenzaamheid verdwijnen. Je luistert naar me,je kijkt me aan als ik met je praat…en je weet precies te focussen op die dingen die belangrijk voor me zijn.
- Jezus,waar ik ook terecht lijk te komen,Jij blijkt die plaats al te kennen. Wat ik niet begrijp is dat je dat niet laat weten, maar naast me zit alsof he took Jouw eerste keer is dat je ergens komt. Dan is het alsof Jij samen met mij de weg kwijt lijkt te zijn. En dat vind ik cool,Jij bent een echte Vriend.
Deze dag was heel leuk. Ook al heeft de zon vandaag niet echt geschenen.
Recente reacties