Deze woensdag was ik uitgenodigd door wat gasten om naar de studentencelebration te komen.

Ik heb de dienst op tape gezet,de boodschap was erg cool.

De spreker sprak over diverse boeken die tegenwoordig geschreven worden die gaan over de Emerging Church.

Dit vind ik erg interessant want in Europa en Nederland is er veel gaande omtrent deze beweging.

Mensen die de kerk verlaten,het instituut afschrijven,huisgemeentes starten,etc etc.

Nu worden daar veel goede dingen over geschreven en ik geloof ook dat het iets is wat God aan het doen is,maar toch lijken e rook wat kanttekeningen aan te zitten.

Daar sprak hij dus over.

 

Wat mij aanspreekt sinds ik hier ben aangekomen is de Community-life die hier zo duidelijk aanwezig is. Deze kerk is een eenheid,alle gelovigen die hier samenkomen willen samen een impact hebben op de maatschappij om hen heen,en dat proef je ook echt hier. Het zijn niet alleen maar lege woorden of `hype` wat ze prediken.

Een puzzelstukje wat ik mistte als ik keek naar de beweging van Gods Geest in Europa omtrent de `nieuwe kleine relatie-groep kerk-beweging` was de `kracht van community`. Hoe breng je die kleine groepen dan weer bij elkaar.

De spreker sprak over een ongezond individualisme dat de Gemeente lijkt binnen te sluipen. Het klopt absoluut dat mensen vrij moeten zijn om het unieke plan te kunnen uitleven dat God met ieder persoonlijk heeft,maar dat moet er niet voor zorgen dat men zich afzonderd van het Community-leven dat vele (traditionele)kerken kenmerkt.

Juist samen kunnen we een sterk blok van mensen vormen dat met hun energie,financien en gebed hun regio/stad/school/werk kunnen beinvloeden.

 

Hoe breng je mensen bij elkaar? Hoe onstaat community-life?

Waar zijn die mensen die relaties weten te managen,die mensen weten te verzamelen en te verbinden met elkaar? Hoe blijft zo`n groep verbonden met elkaar?

In Nederland zie ik mensen bij elkaar komen,maar ik proef niet dat C-leven.

Ik geloof echt dat God daar mee bezig is in Nederland: kerken verbinden met elkaar,organisaties verbinden met elkaar,mensen verbinden met elkaar.

 

Ik vind niets mooier dan in mijn relaties te merken dat we van hart-tot-hart communiceren met elkaar. Het zijn vaak van die kostbare momentjes die ik koester. Net zoals ik ze koester als ik die met Jezus heb.

Maar ik ben daar nog lang niet,ik heb nog veel te leren,en dat doe ik hier zeker weten.

Ik ben niet zo`n fan van het woord Impartatie,maar door alleen al hier rond te lopen merk ik dat mijn hart is als een spons die iets aan het absorberen is wat ik nog niet eerder kende.

Een puzzelstuk wat mistte in mijn hart.

Tegelijkertijd voel ik een soort rouw vanbinnen,het besef dat ik zo ontzettend tekort ben geschoten sociaal gezien.

Vrienden die ik geen aandacht heb gegeven,familiebanden waar ik niet aan heb gewerkt,relaties die ik voor lief heb genomen alsof ze vanzelfsprekend zijn…

Relaties zouden nooit vanzelfsprekend moeten zijn voor ons,ze zijn kostbaar,het meest kostbare dat je kan hebben op aarde. Ik ben hierin tekort geschoten,heb meer gekeken naar mezelf dan naar wat die ander voelt of nodig heeft.

Als ik me terugtrek,dan betekent dat niet dat die vriend/broer me opeens ook niet meer nodig heeft. Het kan zijn dat die ander me dan juist nodig heeft…

En daar wil ik gevoelig voor zijn.

Dat wil ik kunnen zien.

En dat vraagt inzet,auw!

 

In het boek `The Shack`beseft de hoofdpersoon op een gegeven moment dat hij zijn hele leven bang was geweest voor emoties.

Volgens mij ben ik ook bang voor bepaalde emoties.

Welke dat zijn weet ik niet precies,maar dat zal de komende dagen wel duidelijk worden.

Willen leven met een hart dat gevoelig is voor het hart van de ander is niet zomaar iets. Ik zal dan ook hun emoties moeten willen zien en voelen.

Dat wil ik dan liever niet.

Maar ik weet dat Jezus mij aanmoedigt. Deze Kerel is een Levend Bonzend Warm Hart dat hier rondhing met ons.

Volgens mij was Hij echt onweerstaanbaar en werd iedereen die Hem ontmoette direct dat Hart ingezogen zoals een zwart gat de sterren en planeten opzuigt. Wow,heerlijk!

Volgens mij is mijn hart vergeleken met Jezus’hart zwart-wit tegenover fluoriscerend-bordeaux-rood. Ik kan dus nog wel wat kleur gebruiken.

 

Het enige dat ik kan doen is dit alles diep tot me door laten dringen en zien wat Heilige Geest allemaal aan het uitbroeden is binnen in mij.

Maar ik weet wel dat ik anders zal zijn wanneer ik terug naar huis ga. Dat dit proces in werking gezet is dat zijn invloed zal hebben op mijn familie,mijn vrienden,en de mensen die ik begin te leren kennen.

Als het mag,dan wil ik gekend worden als die persoon die Community doet ontstaan waar ik ook maar geplant word door Pappa. Door te durven leven met een hart dat zich durft te verbinden met anderen.

 

Hmmm,ik begon dit stuk over de boodschap van die spreker toch?

Oke,tja….

Uhmm,kortom,ik ben benieuwd hoe Jezus Zijn Gemeente zal bouwen in Europa.

Het maakt mij niet uit wat voor naam mensen zullen geven aan de Kerk,zolang we maar op weg zijn om die Volwassen Bruid te worden,op iedere unieke creatieve manier die maar mogelijk is!

 

Had ik al gezegd dat ik superblij ben dat ik mijn broer en zijn vrouw hier zie?

Ik ben superblij dat ik hier bij ze ben!

We hebben vandaag zitten denken wat we maandag gaan doen…dan ben ik jarig. Natuurlijk wil ik het ook nog vieren in Nederland!

Michel,nog gefeliciteerd trouwens,17!