De glorie op Opwekking 2017 #jongerennazorg

De glorie op Opwekking 2017 #jongerennazorg

Allereerst even een shout-out naar God: “Vader, U bent zo onwijs geweldig en goed en trouw! U heeft weer laten zien op Opwekking 2017 dat U nog altijd dezelfde bent. Krachtig, liefdevol, zachtmoedig, strijdlustig, troostend, genezend, vol van vreugde. En zoals mijn tentgenoot me zo mooi kon zeggen: God is echt een Feestje!,,

Ik gloei nog na van de zon. Mijn slaapgebrekmeter staat nog hoog. Helder nadenken lukt me redelijk en ik ga daarom datgene doen wat ik nu niet zou moeten doen: iets samenhangends proberen te schrijven over de afgelopen dagen. Gewoon…omdat het kan 🙂

Al een paar jaar geniet ik ervan om te bidden voor jongeren op de conferentie van Opwekking. En het team waarin ik dat dan doe heet de `nazorg`. Op mijn badge stond mijn superheldennaam `Nazorg-Nick`. Ik was er trots op. Ik besef me ieder jaar weer dat als ik die badge omdoe ik weer een hoop avonturen in de glorie ga meemaken. Ik vind het altijd zo`n onwijs grote eer om dit te mogen doen.

Duizenden jongeren komen 3 dagen lang kamperen in het midden van Nederland. Op zoek naar elkaar, op zoek naar herkenning, op zoek naar wie zij denken dat God is. Lang geleden ben ik al gestopt met het vragen naar de kerkelijke achtergrond van iemand. En vooral op deze conferentie is daar geen beginnen aan. Want het is een enorme mix van allerlei kerkstromen.

De één gelooft dat de Heilige Geest nog steeds op aarde bij ons is, de ander gelooft dat Hij nog in de hemel is. De één gelooft dat God grotendeels boos en teleurgesteld is, de ander gelooft dat hij het Symbool is van pure blijdschap en hoop. De één houd zich bezig met het bestrijden van mogelijke duistere machten die constant nare plannetjes proberen uit te voeren, de ander lacht om deze machten en dankt God voor de overwinning waarin ze wandelen.

Zóveel ideeën en perspectieven op God……

En daar is Hij, Hij wandelt met hen allemaal. Hij strekt zich uit naar hen allemaal. De God die niet onzeker word van al die denkbeelden die op Hem geprojecteerd worden. De God die Zich niet geïntimideerd voelt door mensen die Hem kleiner maken dan dat Hij werkelijk is.

De afgelopen 3 dagen had ik een ontmoeting met deze perspectieven. Perspectieven die maakten dat mensen zich konden openstellen voor een ontmoeting met Hem. Maar ook perspectieven die zorgden dat mensen niet meer wisten of Hij nog wel van hen hield.  Wij zochten jongeren op, en zij zochten ons op. Ik heb gelachen om jongens en meiden die voor het eerst Gods aanwezigheid voelden op hun hoofd of in hun hart. Ik heb gehuild om het hart van jongeren die geen hoop meer voelden dat God hen nog zou willen genezen. Ik was vol verwondering voor de manier waarop zoveel mensen verrast werden door Hoop.

Ik vind één van de mooiste dingen om te zien: “de twinkeling van hoop zien ontstaan in de ogen van iemand die geen hoop meer had.,,

Ik legde mijn hand op hun schouders. Ik luisterde naar hun verhalen en bemoedigde hen, of, in stil gebed gingen we samen wachten op een ontmoeten met Jezus. En Jezus heeft Zichzelf laten zien!

Het thema van dit weekend was `next level`, en dat was het zeker. Sommigen gingen van de duisternis naar het licht. Anderen kregen een upgrade in hun perspectief op God. Weer anderen werden genezen of bevrijd. En ik mocht voor het eerst een klein team leiden hierin. Het was spannend om te doen, maar het voelde ook als thuiskomen. Met een team van mensen waarvan ik de meeste nog niet kende hebben we samen de glorie mogen ervaren, zijn we naar elkaar toe gegroeid en hebben we een plaatje van God mogen zien dat nog completer was dan dat ik me kon bedenken.
Het verbaast me altijd weer hoe snel je in korte tijd kan gaan houden van mensen. Na 3 dagen wilde ik niet meer afscheid van ze nemen, maar helaas moet dat dan toch. Ik bewaar deze mensen dan in mijn hart, tot ik ze weer zie in deze tijdslijn, of later in de hemel.
Hoe dan ook is er de hoop dat ik tot in eeuwigheid de mogelijkheid heb om met iedereen te chillen die ik te weinig heb kunnen zien in mijn leven.

Mijn perspectief is in ieder geval naar een next level gegaan. Deed het pijn? Ja, ik moest weer even controle loslaten, en loslaten voelt nooit echt fijn.
Maar zie ik nu nog helderder wie ik ben, waarvoor ik gemaakt bent en wie God is? Ja, en dat maakt voor mij dat het leven zin heeft, en zinvol is. Leven met een God die van mij geniet, wauw, ik wil nooit meer zonder!

Samen met bijna 100 andere onwijs mooie nazorgers heb ik weer mogen zien dat 1 ding sowieso vast staat: God is Goed, en Hij geniet van ons!