De afgelopen maand was een volle maand.
Soul Survivor, 11 dagen Portugal, weekendje Opwekking.
Genoeg gelegenheden om te genieten en om geschud te worden.
Het voelt als paardrijden: rennen door de bergen,door de dalen,over de uitgestrekte velden.
En dat in enkele weken tijd!
Ik heb nog nooit op een paard gezeten,maar ergens geloof ik dat nu een beetje begrijp hoe dat zou moeten voelen. Een geweldig gevoel van vrijheid,de teugels in je handen hebben,maar toch ervaren dat er een kracht is die je voordrijft, die jouwzelf overstijgt.
De perfecte combinatie.
Het doet me denken aan mijn leven met de Heilige Geest.
Hij doet me denken dat ik de teugels in handen heb,en Hij luistert naar me,maar Hij gaat vaker Zijn eigen gang dan dat ik besef,en dat vind ik eigenlijk ook helemaal niet erg…
Ik ben zo naif om te geloven dat Hij een getemd paard is dat alles doet wat ik,vanuit angst, niet zou durven doen. Terwijl Hij eigenlijk degene blijkt te zijn die de teugels echt in handen heeft.
De Geest leeft mijn leven,en ik leun op Hem, ik houd me vast. Hij drijft me voort.
En af en toe mag ik even uitrusten,af en toe mag ik mezelf het gevoel geven dat ik de regie in handen heb,terwijl dat eigenlijk niet zo is.
Haha. Ik ben zó blij wanneer ik meer en meer besef dat ik mag rusten,en dat Hij het al die tijd is die mij leid.
Niet meer werken,niet meer streven, niet meer leven met de gedachte dat er iets niet in orde is,of dat ik ook maar iets zou kunnen toevoegen aan mijn leven met Hem…
Oke, ik voeg 2 letters toe:,, JA!’’
Ren maar,draag me maar,spring maar,raas maar…
Mijn verlangen is dat ik mezelf steeds harder `JA` hoor roepen.
Papa zei: ,,Je bent mijn beeld Nick, als Mijn schaduw,je lijkt op Mij!’’
Jezus zei: ,,Nick, het is voor elkaar, het is volbracht, hier is niets meer aan toe te voegen.’’
Heilige Geest zei: ,,Nick, Ik ben je paard, laat alles maar los en houd Mij maar stevig vast!’’
En ik zeg: ,,Ja! Jongens! Ja!!’’
—————————————————————
Ik schrijf meer dan dat ik op mijn blog zet.
Soms is het informatie, soms is het te persoonlijk, soms is het niet te begrijpen…en soms dan zet ik weer eens wat online.
Het is soms net zoals ik liefdesbrieven schrijf:
Ik schrijf een brief ,en als ik hem af heb,dan ben ik er pas klaar voor om de échte brief te schrijven.
Het is grappig om die brieven af en toe opeens tegen te komen.
De brieven die hun doel nooit gehaald hebben,maar die wel hebben meegewerkt dat de échte brieven hun doel zouden bereiken.
Zo vaak begin ik aan iets,en dan kom ik erachter dat het niet is wat ik wil.
Maar juist die ontdekking maakt dat de reis die ik maak voller en voller,echter en echter aan het worden is.
Als je me zou vragen: Nick,waar hou je meer van? Van de dingen die goed uitpakken of van de dingen die niet gaan zoals je zou willen?
Dan moet ik eerlijk bekennen dat ik niet zonder beiden zou kunnen…..denk ik 🙂
—————————————————————
Ik schrijf nu dus niet wat ik al wel had geschreven.
Ik had een heel verslag gemaakt over Portugal en de afgelopen tijd…maar tja…laat mij dan maar dat type mens zijn die er voor kiest zijn hart te volgen en soms dus ook niet weet wat goed of kwaad is,maar die wel weet dat zijn hart ermee instemt,haha.
Lang leve ons hart! Ons mooie hart! De kern van wie we zijn! De plek die één is met Jezus!
De plek waar we elk moment van de dag uit mogen leven!
Blij blij,mijn hart is zo blij, want Jezus die is één met mij…en daarom is mijn hart zo….. 🙂
Mijn hart weet het beter dan mijn hoofd 😉 blijkt elke dag weer.
Hart: ,,Sorry dat de mensheid je zo weinig aandacht heeft gegeven. Sorry dat je zo over het hoofd bent gezien,of dat er eigenlijk zo náár ons hoofd is gezien.
Jij bent zoveel mooier dan dat we geloofd hebben. Jij bent zoveel mooier dan dat religie je heeft doen lijken te zijn.
Ik omarm je,en ik ga mijn best doen om de rest van de wereld ook weer terug te zien keren naar je.
Ze weten niet dat de hemel en aarde elkaar daar ontmoeten,ze weten niet dat daar het thuis is waar ze al zo lang naar op zoek zijn.
Constant op zoek naar een thuis,terwijl hun thuis al die tijd zo dicht bij hen was!
Wereld: ,,Loop niet langer weg van jezelf, kom tot jezelf…’’
Net als die verloren zoon die al die tijd al thuis was bij zijn vader,maar tóch dacht dat hij zijn thuis moest gaan zoeken in de wereld…
Gelukkig besefte hij uiteindelijk waar zijn echte thuis was,en keerde hij terug naar de kern van wie hij bedoeld was te zijn,samen met zijn Vader.
Weglopen van onszelf…weglopen van God…
Ik hoop dat iedereen terug naar huis gaat komen,dat iedereen tot rust gaat komen….
—————————————————————
Misschien schrijf ik binnenkort wat meer over de afgelopen periode.
Word vervolgd…
Word vervolgd…
Please follow and like us:
Recente reacties