Wauw, 2016 is alweer begonnen!
De afgelopen weken waren erg interessante weken voor me.
Er gebeurde een hoop dingen om me heen, met de mensen die dicht bij me staan en in mijzelf.
Het voelde alsof er nog even wat `puntjes op de i` gezet moesten worden om 2016 in te kunnen gaan.
Ik ga weer even wat proberen te beschrijven van wat ik heb meegemaakt.

De laatste week van het december heb ik veel geslapen en veel in het bos gelopen. Twee dingen die ik heerlijk vind om te doen. Ik dacht er zelfs aan om in mijn mini-kamer een 2-persoonsbed te gaan neerzetten, waar ik nu nog in mijn eentje van kan genieten, tot ik ooit ga trouwen.

In de ochtenden, in de avonden, de heide op, het bos in, andere dimensies instappen.
Ik kijk dan terug op het afgelopen jaar, ik kijk dan vooruit op het nieuwe jaar.
Er kwamen diverse thema`s voorbij voor 2016, en ik hoop die de komende tijd wat te kunnen communiceren.

Als ik dan buiten loop dan stel ik mezelf de vraag of ik goed met mijn hart ben omgegaan afgelopen jaar.
Ik ben dan wat streng voor mezelf, maar Jezus leek me te zeggen dat Hij trots op me was. Dat raakte me.
Ik kijk dan toch iets teveel naar de uiterlijke dingen die gebeurd zijn, die me overkomen, of die ik teweeg heb gebracht door keuzes die ik gemaakt heb.
Maar Hij niet, Hij blijkt te kijken naar de manier waarop ik ben omgegaan met mijn hart. De manier waarop ik die met me meedroeg, de manier waarop ik haar aandacht heb gegeven.
Gek hè? Dat je soms keuzes maakt die anderen pijn geven, of die een gevolg hebben dat je helemaal niet wilde ,maar dat tegelijkertijd je hart op de goede plek kan zitten.
Het blijkt mogelijk, hoewel het nog steeds een mysterie is dat nog een lange reis vraagt om te ontdekken.
Dit is een van de redenen waarom ik niet zonder Jezus kan. Hij is Degene die mijn hart helemaal kent. Hij is Degene die me elke keer weer kan vertellen hoe het er werkelijk aan toe is met mijn hart. En dan blijk ik vaak strenger en kritischer dan dat Hij is…
Ken je die momenten dat het voelt alsof je hart iets zondigs, kwaads, duisters of slechts heeft gedaan terwijl je weet dat dat absoluut niet je intentie was?
Ooit hoorde ik Mike Bickle zeggen (de oprichter van IHOP in Kansas City) dat je dan niet iets hebt gedaan dat zondig was, maar dat het onvolwassen was, en dat je hart aan het groeien is in het maken van de juiste keuzes zoals een kind aan het opgroeien is en soms een vaas kan omstoten.
Dat nam vanaf dat moment 1000 kilo veroordeling van mijn schouders af.
Uiteraard zijn er ook momenten met duistere intenties geweest, maar volgens mij weet iedereen die wel te herkennen 😉
Ik ben zó blij dat Jezus me daar elke keer weer zó goed de weg in weet te wijzen.
Hij is zo`n onwijs goede vriend van ons hart!

Het was alsof ik Hem hoorde zeggen (vaak in het Engels):
”This new year it will be about `wielding the heart and wielding the sword`.”
“Dit nieuwe jaar zal het gaan om de manier waarop je je hart hanteert en waarop je je zwaard hanteert.”
(Ik probeer te beschrijven wat ik voor me zag, maar laat het vooral inspirerend voor je zijn, en maak er je eigen versie van die de taal van jouw hart aanspreekt. Het enige dat ik hier kan doen is de versie beschrijven die ik zag, maar ik weet dat iedereen zijn eigen versie heeft.)

Terwijl deze zin door me heen ging zag ik een zwaardvechter voor me. Hij wist perfect met zijn zwaard om te gaan. Hij wist hoe hij moest bewegen, hoe hij moest toeslaan, hoe hij moest verdedigen. Hij wist perfect zijn zwaard te hanteren. Maar ik zag ook zijn hart, en zijn hart klopte niet heel sterk, zijn hart was koud, zijn hart leek niet sterk te gloeien, hoewel ik wel zag dat er kleine stromen van leven doorheen stroomde.
Naast de getrainde zwaardvechter zag ik een andere zwaardvechter staan. (ik noem hem de `ander`)
Deze droeg hetzelfde zwaard, maar leek niet heel zeker te zijn in het hanteren daarvan. Hij had vraagtekens op zijn gezicht en zag er wat onwennig uit.
Maar ik zag ook zijn hart, en zijn hart klopte sterk, het straalde, het was warm, er stroomde volop leven doorheen, als een wilde rivier.
Ik vroeg me af wat zij zouden gaan doen en hoopte niet dat ze zouden vechten met elkaar.
Ik zag ze naar elkaar toe stappen en ze begonnen elkaar te coachen, ze begonnen elkaar te helpen.
De vechter durfde kwetsbaar te zijn en te erkennen dat, ook al had hij zijn leven onder controle, hij wist dat zijn hart soms koud voelde, eenzaam, bang, onveilig, en dat hij met zijn zwaard soms mensen pijn deed terwijl hij dat niet wilde. Hij vertelde hoe hij zijn gaven, talenten, levensweg, relaties, geluk, perfect onder controle had, maar dat hij het contact met zijn hart zo kon missen, en dat hij soms zelfs de weg kwijt leek te zijn naar zijn hart.
Ik zag hoe de ander zijn hand op het hart van de vechter mocht leggen en hoe zijn hart tot leven begon te komen. De vechter legde zijn zwaard zelfs een tijdje neer en nam een seizoen de tijd om zijn hart tot leven te laten komen. Hij begon de weg weer te vinden van zijn hoofd naar zijn hart.
Toen hij zijn zwaard weer oppakte bleek het te gloeien. Er kwam een gloed vanaf, en ik zag hoe een rivier van leven vanuit zijn hart door het zwaard heen stroomde en het zwaard de functie gaf die het altijd had moeten hebben: verbonden met het hart, een leven leven dat met het hart geleefd word is zóveel meer waard dan het leven met het zwaard.
Ik zag hoe ander ook kwetsbaar durfde te zijn. En hij durfde te erkennen dat hij niet altijd goed wist hoe het leven werkte, hoe hij met zijn gaven en talenten om moest gaan, of hoe een goede leider te zijn. Hij durfde de schaamte voorbij te stappen en te bekennen dat hij echt hulp nodig had in het hanteren van zijn zwaard.
De vechter legde zijn hand op de hand van de ander, waarin hij het zwaard vast had, en ik zag hoe hij de ander begon te coachen in het omgaan met zijn zwaard. Het was als een dans die ik zag afspelen voor mijn ogen.
De ander begon een blik van zekerheid in zijn ogen te krijgen, hij begon te beseffen wat zijn kwaliteiten waren, hij begon te ontdekken dat hij het leven aan zou kunnen, dat hij een sterke leider was, wat gezonde grenzen zijn. Ook hij leerde dat de volheid van leven bestaat uit het hanteren van het hart én het zwaard.
Ook zijn zwaard begon te gloeien en te stralen tijdens het seizoen waarin hij getraind werd en ik zag hoe hij zijn zwaard wist te hanteren terwijl de rivier van leven er doorheen stroomde.

In de dagen erna begon ik dit verhaal te herkennen in de levens van mensen om me heen en in mijn eigen leven. Ik begon bijvoorbeeld de gebieden te zien waarin ik momenteel leer om het zwaard te hanteren. Ik herkende me sterker in de ander dan in de vechter, maar in dit verhaal staan zij wel op gelijkwaardige voet. Want de ware kracht van ons zwaard, dat komt vanuit ons hart. En om ons hart ten volle te kunnen manifesteren moeten we weten hoe we met het zwaard om moeten gaan. De één kan niet zonder de ander. En soms wisselt per seizoen de rol die we innemen in dit verhaal.
Het raakt mijn hart als ik zie hoe ogenschijnlijk succesvolle (christelijke) mensen om me heen de weg naar hun hart kwijt lijken te zijn en ook niet de ruimte lijken te krijgen/nemen om dat te kunnen/durven erkennen.
En het raakt mijn hart als ik zie hoe onwijs bijzondere (christelijke) mensen om me heen, die een hart hebben dat zo groots en warm is als een kampvuur, niet lijken te weten hoe vat op hun leven te kunnen krijgen/nemen en ook niet de ruimte lijken te krijgen om dat te kunnen/durven erkennen…

Dit jaar zie ik voor me hoe die twee harten elkaar gaan vinden. Elkaar durven herkennen. Elkaar durven ontmoeten.
Ik weet dat ikzelf het nodig heb om te leren wat het betekent om een goede leider te zijn, gezonde grenzen te hebben, mezelf te mogen laten horen, zekerder te mogen zijn over mijn gaven en talenten. En dat is wat ik mijn vrienden wil laten weten, en waarin ik hoop dat zij mij uitdagen. En ik ben bereid om hen te helpen de weg naar hun hart beter te kunnen vinden en hoe daar te kunnen verblijven.

Het zal kwetsbaarheid vragen van beide kanten…en dat is mega-spannend, maar zoals ik een Vriend een keer hoorde zeggen:
”De weg van kwetsbaarheid is altijd een risico,maar het zal het altijd waard zijn dat risico te nemen”

Please follow and like us: