Vrijdag 13-10-2012
Wát een dag was dit vandaag! Wow!
Stralend blauwe lucht,zonneschijn,fris windje.
We hadden een heerlijke tijd in het park.
Ik wist niet eens dat er een park in de buurt was,maar Nelleke heeft er eentje op loopafstand ontdekt,haha!
Vandaag is Lizete weer teruggekomen vanuit Nederland! 🙂
En we gingen de beroemde Piri-piri-chicken eten!
Dat was echt heel lekker ge-bbqde kip.
Deze middag nog even koffie gedronken op een terras en Nelleke had bewogenheid voor een duif die een gebroken vleugel had.
We probeerden hem te pakken te krijgen zodat we voor genezing konden bidden met handoplegging. Maar dat lukte niet. En op afstand wilden we niet bidden.
Deze avond gingen we weer `intimate immersion` in een gebouw hier in de stad.
Het was geweldig,en het was verschrikkelijk.
Nelleke en ik voelden ons naderhand alsof er een vrachtwagen over ons heen gereden was…
Geloof me, soms sta je echt niet op een podium te worshippen omdat het `leuk` is.
Dit was een strijd.
Nelleke gaf een mooie omschrijving: het voelde alsof er een wilde rivier was die ons omver wilde stromen,maar wij bleven stand houden terwijl die over ons heen ging.
Maar er zijn mooie dingen gebeurd in de harten van de mensen daar,en gelukkig geeft de Geest altijd weer on-the-spot instructies,thank God.
Maar naderhand had ik even een moment dat ik dacht: dit is wat ik wil doen met mijn leven,maar waar ben ik aan begonnen?!
Gelukkig is Lizete hoopvol en trok ze ons weer vooruit 🙂
Lizete,I love your spirit!
Dus na deze avond waren we blij dat we thuis waren.
En we hadden 2 vrienden te logeren!
2 vrienden uit Brazilie.
Rosyan en Matthew.
Ja,Rosyan,was die anonieme persoon waar ik het gisteren over had.
(Ok,voor alle mensen die niet van romantische komedies houden: stop dan nu met lezen. Voor de mensen die daar wel van houden: ik heb weer wat te vertellen.)
Rosy en ik hadden dus afgelopen nachten veel gechat, zij blijkt vooral Google-translate te gebruiken…erg handig!
Nu logeert ze dus hier in huis! Hoe cool is dat?
We hebben nu dus tot 03.30 am lopen kletsen en ik val bijna om van de slaap,maar wil toch deze blog schrijven (Discipline! :))
Dat was hartstikke gezellig. Gepraat over familie,foto`s,dat Nederland maar 16 miljoen inwoners heeft en Brazilie wel 192 miljoen….zucht…wat is Nederland toch weer lief-klein.
Totdat ze opeens zegt: “Nick,I saw that you have a blog on your facebook,and I am also reading it with translation.,,
Ik schrok me dus rot,want gister schreef ik over háár,en ik had niet gedacht dat ze mijn blog zou proberen te lezen…maar die had ze dus nog niet gelezen!
Nu was ze dus nieuwsgierig geworden en gaat ze die van gisteren ook vertalen. Haha, I have nothing to fear…let it happen :S
Nu zit ze in de kamer naast me,en schrijft ze me via de computer dat ze hem vertaald heeft en gelezen heeft…
Wat vind ze ervan? 😉
To be continued…
Recente reacties