Sommige mensen gaan op huwelijksreis.
Ik niet.
Daar ben ik nog niet aan toe.
Ik ga daarom eerst maar eens op verkeringsreis.
Deze woensdag vlieg ik voor 11 dagen naar Amerika. Ik ga naar een festival in de buurt van Nashville, ik ga daarna een weekje rondreizen, en uiteindelijk via Kansas city weer terug naar Amsterdam.
Het is alweer 5 jaar geleden dat ik voor het laatste in Amerika was. Ik heb er enorm veel zin in om daar weer voet aan land te zetten. Ik ben dat land gaan missen.
Maar waarom is dit dan een verkeringsreis?
Omdat mijn geliefde toevallig ook in deze periode zélfs een maand in Amerika verblijft, en dat wij elkaar op deze 4 november gaan zien en samen verder gaan mini roadtrippen. Eigenlijk wil ik gewoon netflix en chill gaan hebben samen, maar nee, dat zet ik even uit mijn hoofd, we zijn namelijk in the freaking USA! Daar moeten we van genieten!
Sommige mensen vertellen me dat dat best spannend en intens is, om opeens zo lang met iemand te gaan reizen. Vooral als het in het prille begin is van een glorieuze relatie.
Ik dacht dat dat me wat angstig zou maken. Maar eerlijk gezegd merk ik dat ik dat helemaal niet ben!
Ik ben inderdaad wel zenuwachtig, en enthousiast, en een beetje gespannen. Maar dat is vanwege de glorie die voor me ligt, vanwege haar die ik ga ontmoeten! Vanwege de overvloed aan mooiheid die we samen mogen ervaren.
Daarom heb ik het uitgeroepen tot mijn officiële verkeringsreis.
(Uhm…tja, ik weet nog niet helemaal of zij het hier mee eens…maar volgens mij wel hoor!)
Tegelijkertijd zie ik het ook als een tijd waarin ik weer even mag resetten, waarin ik nieuwe mensen hoop te gaan leren kennen en waarin ik nieuwe inspiratie ga krijgen voor het vormgeven van mijn leven. Wat zeg ik? Van mijn leven? Ik bedoel: van dit universum! Ja, laat ik meteen maar groots dromen! Ik heb er zin in! Deze wereld weer terug zien komen naar de speeltuin die het altijd bedoeld is te zijn! Daar geloof ik weer een glimps van te zien ontwaken in mijn hart. En in het hart van mijn de allerliefste, waarmee ik reis. Samen groeien in de orde van het intergalactische `zijn`. Heerlijk!
Over twee weken ben ik weer terug. Ik heb er nu alweer zin in om verslag te doen van mijn reis.
Ik wilde jullie toch nog even kort laten delen in wat gedachtes hierover.
Nu ga ik proberen te slapen, er ligt namelijk een jetlag op me te wachten.
Maar bovenal, het avontuur, en de mooiste vrouw ooit!
Lieve Nick,
Volgens mij moet jij echt schrijver worden want ik had nog nooit van een verkereningsreis gehoord maar met jouw omschrijving erbij is dit voor mij het woord van 2017, en moet het volgens mij echt in de Dikke van Dale komen.
Ik denk dat 4 november er zo de vonken van afspringen als jullie elkaar weer zien dat een lichte prairiebrand niet onmogelijk moet worden geacht.
Veel plezier en vooral geniet ervan om samen te zijn als twee stralende leden van de intergalactische orde waarbij de mooiste vrouw ooit haar knapste prins leert kennen.
Kees.