Mijn vorige avontuur in het ziekenhuis ligt alweer even achter me. Een nieuwe ronde was aangebroken. Ik ben gaan solliciteren bij de Postbank. Via mijn zus heb ik contact gekregen met hen en kon ik komen voor een afspraak,niet wetende dat ik gelijk een hersenkrakende test mocht doen. 40 vragen in 40 minuten met allerlei soorten vragen waarvan de meeste wiskundig en gericht op associatief denken. Bijvoorbeeld: zon,maan,aarde,boom. En dan moet je zeggen welke er niet in thuis hoort. Erg grappig. Mijn resultaat was prima,27 goed,dus ik kon door naar de volgende ronde! Dat werd een gesprek wat positief uitpakte en waarbij de dame in kwestie me meteen al in haar team wilde hebben. Wat voor team? Een call-centre team. Wij zijn dan verantwoordelijk voor het beantwoorden van de meeste telefoontjes die mensen plegen met de postbank. Van vragen over creditcards tot en met het overboeken van geld,ik ga het allemaal leren binnenkort. Ik had in december kunnen beginnen,maar ik vertrek na de kerst naar Amerika,dus nu word het februarie dat ik beginnen ga. Dat is best wel spannend,want dat betekend ook dat ik een jaarcontract aanga wat ik niet mag opzeggen tenzij ik een of andere boete betaal. Juist,voorlopig zit ik hier nog. Deze donderdag alleen nog even de krabbel zetten onder het contract. Tevens hoop ik deze week bericht te krijgen dat ik een officiele Friese staatsburger geworden ben,ik hoop dat ze me accepteren als Rotterdammer. Ik heb er echt heel veel zin in om iets nieuws te gaan doen en ik ben echt dankbaar dat het allemaal zo goed verloopt hier. De volgende stap is dus mijn reis naar Amerika,tja,waar ik het geld vandaan haal? Dat is zogezegd al op,maar de manier waarop God voorziet is altijd weer een verassing,en ik weet dat Hij voor me zorgen zal,ook al begrijp ik er weinig van.
Hier in huis gaat alles geweldig. Het is erg gezellig dat er altijd mensen zijn hier en een van de meiden pakt altijd wel een gitaar om wat te gaan zingen na het eten. Gisteren gebeurde er echt iets grappigs. De meiden hadden een foto van me op mijn deur geplakt en de slaapkamer versierd met balonnen en wcpapier. Want ze hadden me nog niet welkom geheten in hun huis. Dat maakte me echt blij,maar het meest bijzondere hiervan was dat ik enkele dagen geleden tegen God zei dat ik die foto graag op mijn deur wilde hebben en dat ik gisteren voelde dat ik het best jammer vond dat ik niet welkom geheten was…. en de meiden wisten hier helemaal niks vanaf!! Het is zo mooi hoe God laat zien dat Hij dicht bij me is,juist door deze kleine dingen heen.
De afgelopen dagen breng ik veel tijd door in het natuurpark dat hier in de buurt is. Momenteel is het enige dat ik weet dat God graag wilt dat ik bij Hem ben,en dat is ook eigenlijk het enige dat ik graag doe momenteel. Sinds gisteren voel ik me echt welkom hier,het is alsof mijn avontuur hier nu pas echt beginnen kan.
Recente reacties