Maandje verder alweer. Tja,bloggen…je moet er even de tijd voor nemen blijkt maar weer. Afgelopen periode hard gewerkt bij de Campina. Van het tillen van 25 kilo zakken tot het zitten naast een lopende band. Elke week is weer anders. Hier zit ik even goed,lekker,vredig. Soms snachts werken,tja,dat is omschakelen maar het is me tot nu toe redelijk goed afgegaan. 6 weken lang kon ik werken. Tot ik deze week voor het eerst niet ingepland ben. Elke week zeg ik tegen Jezus dat Hij mijn dagen in mag plannen,dus nu kreeg ik een weekje even niets. Ook vandaag heb ik niets gehoord wat betreft volgende week. Ik kan er rustig bij blijven. Hij zorgt voor me,zelfs als het er nu op lijkt dat het `niet goed loopt`. Sinds mijn avontuur met de uitkering weet ik wel beter. Ik verwacht het van Hem,Hij zorgt echt voor me. Gekgenoeg merk ik dat ik wen aan het `onzekere`van mijn situatie en dat mijn vertrouwen sterker begint te worden,wow,dat merk je altijd pas achteraf.
Tegelijkertijd heb ik wel degelijk wat dingen die iemand zorgen kunnen geven. Zoals een lekkage die ervoor zorgde dat mijn onderbuurman schade kreeg van zo`n 400 euro. Geen probleem toch? Wél als blijkt dat je niet WA verzekerd bent,terwijl je dacht dat wel te zijn,haha. Gelukkig wist mijn Vader dat allang,dus hier komen we ook wel weer uit. Ondertussen maar wat verzekeringen aangeschaft. Nu ben ik echt gedekt voor een hoop ellende! Grappig eigenlijk dat een verzekering je niet dekt tégen ellende,maar alleen maar de gevolgen daarvan dekt. Verstandelijk gezien is een verzekering daarom minder geruststellend als dat men zich bedenken zou. Mensen,ellende blijf je tegenkomen! Met of zonder verzekering! Een verzekering + Jezus = de ultieme geruststelling!
Ondertussen gaat de huurder van mijn huisje in Rotterdam vanaf 1 september weg. Dat betekent voor mij een nieuwe ronde; ga ik verhuren of verkopen? Kheb de indruk om te verhuren,ook omdat ik geloof voorlopig niet terug te keren naar Rotterdam. Afgelopen week gesproken met een meisje dat interesse leek te hebben in mijn huisje,dit weekend hakt ze de knoop door. Ben benieuwd wat het word,ze zei me wel dat het eerder een nee dan een ja zal zijn,hmmm…interessant proces. We zullen zien wat het word,ik maak me er geen zorgen over,hoewel het uiteraard erg lekker is als het snel duidelijk word. Zojuist alweer gebeld,of ik maandag kan werken,God is goed,haha.
Afgelopen periode zat ik even in een dalletje,ik vond het toch wel moeilijk in Friesland en miste Rotterdam erg,erger dan ik dacht. Dat zat me dwars. Toen ik hierover met Jezus praatte was Hij even heel helder naar mij toe. Hij zei: “Nick,wie heeft jou gezegd dat je van Friesland moet houden en je hier thuis moet voelen?,, Tja,ik besefte dat ik hier geen antwoord op wist,niemand had me dit eigenlijk gezegd. Betekende dit dat ik helemaal niet hoef te proberen mij thuis te voelen hier in Friesland?! Wow,een last viel van mijn schouders en eindelijk voelde ik me wat beter. De oplossing is dat ik me thuisvoel bij God zelf,en dat ik overal kan wonen waar ik maar terecht zal komen. En ja,dat betekend ook dat ik Rotterdam niet zo vast moet blijven houden. Dit besef heeft me uit dit dal geholpen en ik loop steeds vrijer en vrolijker rond. Dit weekend lekker schilderen in het huis van Daisy in Groningen,een vriendin van me. Dat word vast heel gezellig.
Recente reacties