De afgelopen tijd ging ik me wat meer verdiepen in de denkwereld van de vrouw.
Ik hoopte hiermee wat meer vat te kunnen krijgen op mijn omgang met hen.
Dus naast het interviewen van de vrouwen om me heen besloot ik ook een film te kijken die ik nog niet eerder had gezien.
De film heet `what women want`, hoe toepasselijk!
Het is alweer een oude film maar in die film krijgt de hoofdpersoon een stroomschok en kan dan opeens de gedachten lezen van, en horen van, alle vrouwen om hem heen.
In eerste instantie vond ik dat te gek! En dat leek me ook superhandig!
De kern van het verhaal is dat de hoofdpersoon op een gegeven moment beseft dat het lezen van hun gedachten hem constant tot manipulatie verleid en dat hij steeds minder zijn echte hart laat zien. Hij was alleen maar bezig met het afstemmen op wat zij zouden willen, en daarmee maakte hij ook best wel vrouwen blij,maar tegelijkertijd verloor hij een stuk van zichzelf.

Sinds dat moment denk ik veel na over mijn gedachtewereld.
Ik gaf mezelf twee opties: óf ik kan de gedachten lezen van alle mensen om me heen, óf alle mensen om mij heen zouden mijn gedachten kunnen lezen wanneer ze maar zouden willen.
Dit was voor mij echt een serieuze overweging.
Ik besefte me al snel dat ik eerlijk gezegd niet optie 1 zou willen kiezen, ook al lijkt die het meest aantrekkelijk.
Maar waarom zou ik dat niet willen?
Ik besefte me dat ik me niet veilig genoeg zou voelen in de wereld zoals die nu veelal is als ik de gedachten zou horen en kennen van alle mensen om me heen.
In de film merkte de hoofdpersoon ook opeens dat sommige `vriendinnen` hem een eikel vonden en zijn grapjes niet leuk vonden. Dat was niet leuk voor hem om te ontdekken, maar wel een goede spiegel die hem werd voorgehouden.
Dus deze optie had niet meer mijn voorkeur.

Ik dacht na over optie 2 en dat is een optie waar ik eigenlijk al een tijdje mee bezig ben in mijn leven.
Ik bedenk me vaak: “ Wat als mensen nu mijn gedachten zouden weten? Zou ik reden hebben om me te schamen? Zou ik reden hebben om weg te rennen? Zou het reden zijn tot ruzie met de mensen om me heen?,,
De kern van al die vragen was voor mij: ‘’ is mijn denkwereld veilig voor de mensen om me heen? Durf ik mensen mijn denkwereld in te laten? Wat zou dat doen met hen? Wat zou dat doen met mezelf?’’
Het deed me nadenken over mijn binnenwereld, en ik moet bekennen, ik was eigenlijk niet eens erg bang, ik voelde haast geen schaamte, en ergens zag ik zelfs  uit naar het moment dat dit zou kunnen gebeuren.

In de reis die ik hier op aarde maak is één van mijn verlangens om een veilige plaats te leren zijn voor het hart van de mensen die ik tegenkom. En als man om een veilige plaats te zijn voor de vrouwen die ik tegen kom. Ik zie dan voor me hoe mijn denkwereld is als een huis waar mensen binnen mogen lopen. Ze kunnen zien wat er aan foto`s en schilderijen hangt. Ze lopen door ruimtes van hoop, door kamers van positiviteit en gangen van vreugde. Ze mogen ook de kamers zien waar het misschien nog wat donker is, waar verdriet geweest is, en pijn. De kamers waarin ze de vragen en onzekerheden mogen zien die ik nog met me meedraag.
Maar dat in dat alles, in die wereld, mensen een plek ervaren en voelen die veilig voor hen is.
Kinderen, buitenlanders, anders-denkenden, vrouwen, ouderen, iedereen waar ik mogelijk een oordeel over kan hebben zou veilig door deze denkwereld heen moeten kunnen lopen en daar zelfs even mogen overnachten, zich even thuis moeten kunnen voelen.
Ik weet dat ik nog niet ben gearriveerd op volledige veiligheid voor iedereen, maar sinds ik hierover nadenk ben ik dankbaar hoe ver ik al gekomen ben en hoe weinig angst ik heb voor mensen om mijn gedachten te mogen lezen.

Jezus zei me ooit eens: ‘’Nick, de vorm van jouw denkwereld is wat de wereld om je heen zijn vorm geeft.’’ De wereld om je heen is de optelsom van miljarden denkwerelden. Daarom moedig Ik je aan om je denkwereld als beginpunt te nemen van de verandering die je in de wereld zou willen zien. Laat die wereld van je hart groeien, sterker worden, lichter worden, laat die wereld echter worden dan wat je om je heen ziet gebeuren, en je zal zien dat de dingen om je heen gaan lijken op de wereld van je hart. Stap voor stap, gedachte voor gedachte, begint deze wereld dan die veilige plek te worden die je zo graag verlangt te zien.’’

Sinds ik bewust bezig ben met mijn eigen denkwereld, vind ik het ook leuk om me bewust te zijn van de denkwereld van anderen.
Wist je dat je de gedachten van anderen werkelijk kan voelen en kan opvangen?
Ik probeer het even simpel te beschrijven hoor, ik wil het niet ingewikkelder maken dan het is.
Ik zie mijn denken steeds meer als een blank canvas waarop ik mag schilderen wat ik wil. Maar kennelijk lijken we ook wel eens op elkaar te schilderen.
Ik vind de reis die ik dagelijks met de trein maak van Ede naar Den Haag een leuke test, en dan vooral tijdens de spits.
Ik loop dan tussen de mensen door op het perron en stem af op de gedachten of het gevoel dat zij dan uitstralen, hierbij doe ik dan alle vooroordelen weg die ik over mensen kan hebben.
Er gaat dan van alles door me heen:  gedachten van euforie, nare gedachten, gestreste en bezorgde gedachten, hoopvolle gedachten.
Het moment dat ik op een druk perron met heel veel mensen bij de treindeur sta te wachten vind ik het meest intens.  Dan gaan de gekste dingen door mijn hoofd. Kennelijk gunnen weinig mensen elkaar een goede zitplek in de trein, haha. Op deze momenten voelt het alsof de gedachten/verf van de mensen om me heen opeens op mijn blanke canvas terecht komt.
Nu wil ik niet moralistisch overkomen, dus ja, ik beken, ik denk zelf ook weleens dat iemand een eikel is als ik opeens een vouwfiets in mijn zij voel prikken. Maar ik leer dan steeds sneller te schakelen naar glorie-gedachten.

Het heeft me enorm geholpen om te beseffen dat niet alle gedachten van mijzelf zijn. Hierdoor voel ik me steeds vrijer en kan ik steeds makkelijker mijn eigen gedachtewereld schoon houden van andermans gedachten, of zoals sommigen ook geloven, de gedachten die mogelijke geesten kunnen influisteren.
De kern is dat ik leer hoe ik mijn gedachtewereld beschermd en veilig houd en hoe ik onderscheid wat er allemaal op me af komt, of dat nu via mensen of geesten is.
Daarentegen zijn de positieve gedachten van mensen en God/goede geesten juist iets om van te genieten, haha, dus dat doe ik vooral. Ik ga niet bewust zoeken naar negatieve gedachten ,maar het is beter te omschrijven als ik het even zo zwart-wit neerzet.
Soms dan ga ik bewust even niet naast iemand zitten in de trein, en soms ga ik juist wel bewust naast iemand zitten waarbij ik een positieve vibe voel.

Ik weet nog goed dat ik een aantal jaar geleden  in mijn glorie-auto zat, helemaal blij en vredig, en ik haalde een paar mensen op om mee te rijden.
Toen ze waren ingestapt kreeg ik opeens heel negatieve gedachten over een van de personen in de auto. Ik schrok ervan en vroeg aan Jezus hoe dit toch mogelijk was.
Het was alsof Hij toen zei: ‘’ Nick, laat je niet gek maken, dit is niet wat jij over die persoon denkt, maar je voelt wat die persoon over zichzelf denkt.’’
Direct nadat ik dit besefte kwam mijn blijheid en vrede terug en die ontdekking heeft me sinds die tijd vaak geholpen in mijn omgang met mensen.
Ik ben mijn momenten met mensen anders gaan ervaren en ik kreeg er plezier in om te ontdekken hoe vaak mijn gedachtes niet werkelijk mijn eigen gedachtes bleken te zijn en het heeft me meer bewogenheid gegeven voor de denkwereld van de ander.

Het is zo`n onwijs mooie waardevolle reis die ik mag maken in de wereld van mijn denken. En ik verlang niets liever dan dat we als mensheid ook deze reis durven aangaan totdat we niet meer bang hoeven zijn voor elkaars gedachten en een veilige plek zullen zijn met elkaar en voor elkaar.
Dat is een van mijn dromen voor dit leven.