by admin | sep 8, 2014 | Uncategorized
Daar liggen jullie dan, met z`n twee…
Het is nu al enkele weken geleden dat ik jullie eruit heb laten halen…
De kaakchirurg vertelde me nog duidelijk dat het niet nodig was, dat de tandarts een verkeerde inschatting had gemaakt…
Maar ik, ik zei hem om de ingreep door te zetten…
Terwijl ik jullie in mijn hand zie liggen is het alsof jullie me één indringende vraag stellen: ‘’Waarom? Waarom heb je ons eruit laten halen?,,
Tja, uiteindelijk uit naam van avontuur & experiment.
Ik verzamel ervaringen, net zoals ik vroeger experimenteerde met drugs, of tegenwoordig experimenteer met glorie, zodoende wilde ik ook weten hoe het zou voelen om mijn kiezen te laten trekken.
Het bleek een traumatisch moment.
De onnatuurlijke wijze waarop de chirurg en zijn assistent met brute kracht mijn kiezen eruit duwden, trokken, forceerden…
De afgelopen weken waren er momenten dat ik me verdrietig voelde, dat ik zou willen dat ik mijn kiezen weer terug kon stoppen, dat ik de tijd terug kon draaien.
Maar helaas, er blijft niets anders over dan een wonder te verwachten.
Misschien dat er op een dag een gouden kies voor in de plaats kan komen?!
Als ik iets kouds drink, als ik iets warms drink, als ik chips eet, elke dag word ik geconfronteerd met de overgevoeligheid die het resultaat van deze ingreep is.
Sorry kiezen, sorry lichaam, dat ik je dit heb aangedaan.
Ik heb er spijt van, en toch heb ik er geen spijt van dat ik mijn hart gevolgd heb…
Ik heb ervan geleerd…
Daarom laat ik de verstandskiezen aan de linkerkant van mijn kaak rustig zitten…
by admin | sep 1, 2014 | Uncategorized
 |
| David`s Tent in 2013 |
De derde editie van Davids tent festival in Engeland zit er weer op en ik ga meteen maar even wat gedachten opschrijven, dat helpt me meteen met het verwerken van de afgelopen 4 dagen.
Ik weet nog goed dat het 2 jaar geleden begon en dat ik daar in mijn eentje met de auto naartoe reed met het besef dat er iets bijzonders te ontdekken zou zijn.
Er stond toen een kleine tent, we waren met ongeveer 750 mensen die allemaal niet wisten wat ze konden verwachten.
Het bleek de tijd van mijn leven te zijn, het was alsof ik thuis gekomen was.
Nog niet eerder was ik op een plek geweest op aarde waarbij ik me zo intens thuis voelde komen als op deze plek.
Het was alsof Jezus lachend naar me keek met zo`n genietende blik in Zijn ogen die zei:“ dit is toch waar je van gedroomd hebt Nick? En dit is waar Ik van gedroomd heb. Daarom heb Ik je hierheen gehaald en met jou vele andere mensen. Dit gaat groeien, en vele mensen gaan ervaren wat jij hier nu ervaart met Mij.,,
Ik ging weer naar huis en wist dat wat ik hier proefde ik ook in Nederland en de rest van de wereld wilde proeven, samen met mijn vrienden en family.
Een jaar later ging ik er weer naartoe,en dit keer met een groepje van 10 a 12 vrienden.
Het festival was weer helemaal zoals het een jaar eerder bleek te zijn, alleen dan iets groter.
Er waren nu iets meer dan 2000 mensen in plaats van 750, haha, kennelijk waren er meer mensen zo enthousiast als dat ik was.
Ik weet nog goed dat ik de grap maakte dat ik de derde editie met een busje vol mensen zou vertrekken…
En ja hoor, dit jaar ging ik met een busje met 9 mensen erin op weg!
En daarnaast meer dan 30 Nederlanders die ook op weg gingen naar Davids tent!
Zucht….op dit moment ben ik nog slaperig van de korte nachten die ik gemaakt heb daar, en ik ben zo dankbaar voor alles dat Jezus aan het doen is en gedaan heeft!
Dit jaar waren er nog meer mensen op het festival, een paar duizend mensen die naar een groot gras-gebied komen om daar te kamperen en in alle simpelheid te genieten van God en van elkaar.
Wat kon je er zoal doen?
Tja, er was een grote tent waar nonstop 24 uur aanbidding was, er was een kleinere tent die hetzelfde deed en daar gebed aan toevoegde…en dan nog enkele kleine tenten waar mensen voor je konden bidden, of profeteren of waar je elkaar kon ontmoeten met chille koffie. En dan natuurlijk een supermooi Engels heuvellandschap met een mega landhuis op de achtergrond.
Een festival dat dus als basis heel simpel is,maar waar we des te meer ontdekken wie God is en wie wij zijn voor Hem en voor elkaar.
Want dat is wat het verschil maakte: de harten van de mensen die samen de cultuur bepaalden op het festival.
Als je de hoofdtent in zou lopen dan zou je direct merken dat er iets anders is dan in de meeste plaatsen en kerken: de band speelt een lied, of maakt spontane geluiden, er liggen mensen op de grond waarvan je zou denken dat ze slapen, er staan mensen met elkaar te kletsen, te bidden voor elkaar, mensen die ingetogen dansen, mensen die dansen als stuiterballen, mensen die lachen, mensen die huilen, mensen die stil zijn, mensen die het uitschreeuwen, mensen die aan het schrijven zijn,mensen die `dronken`(van liefde) zijn…en mensen die niet binnen zijn, omdat ze liever buiten rondlopen of de tent binnen komen wanneer hun hart verlangt om er te zijn.
Kan dit allemaal gelijktijdig plaatsvinden?
Kan dit allemaal op 1 lokatie plaatsvinden?
Kan dit allemaal plaatsvinden terwijl er op dat moment 1 zelfde lied gezongen word?
Kan dit allemaal plaatsvinden terwijl alles nog steeds voelt als eenheid?
Kan dit allemaal plaatsvinden zonder dat er iemand moet zijn die alles dirigeert, controleert en stuurt?
Kan dit allemaal plaatsvinden zonder dat iemand zich ook maar stoort aan de ander?
Kan het zijn dat dit lijkt op een stukje hemel op aarde?
Wow, dat blijkt mogelijk, en dat beschrijft een deel van de cultuur op Davids Tent. Een cultuur die verder gaat dan liedjes zingen in een tent. Het is een cultuur van familie, een cultuur van `zijn`.
Een cultuur waarin we God horen zeggen:“wees jezelf, kom maar thuis, volg je hart, je bent mooi, Ik geniet van je, doe wat je wilt, ontvang Mijn glimlach…,,
Jason Upton kon het zo mooi omschrijven tijdens zijn sessie: “ What is worship?!! What is worship?!! Worship is not about singing songs together to a God who demands our worship because He somehow feels insecure about Himself up in heaven. Worship is `who you are`!
Worship is about being your authentic self before God in the purest possible way, that is worship!,,
En dat is de hartslag van deze beweging waar God over heel de wereld mee bezig is.
Een beweging waarin mensen ontdekken dat het hart van God in de kern ernaar verlangt dat we ons authentieke zelf ontdekken,ervaren en delen met elkaar.
Opeens blijkt alle performance dan weg te smelten, opeens blijken er dan geen maskers meer te zijn, opeens beginnen we tot leven te komen, komt ons hart tot leven en kunnen we lachen en huilen met elkaar, opeens blijkt dat we met elkaar niets anders nodig hebben dan `elkaar`, haha.
Maskers opzetten voor elkaar, performen voor elkaar, werken vanuit verwachting, sociaal verantwoord gedrag, obligatie, of `omdat het toch altijd zo gaat` beginnen verleden tijd te worden en de kerk word steeds meer familie.
Het boeit mij niet veel om een aanbiddingsleider liedjes te horen zingen, soms vind ik het zelfs saai.
Tenzij ik zijn hart hoor zingen…
Het boeit mij niet veel om een gebedsleider zijn gebeden te horen bidden, soms vind ik er niets aan.
Tenzij ik haar hart voel bidden.
Het boeit mij niet om een spreker zijn mooie boodschap te horen spreken, geregeld ga ik dan koffie drinken.
Tenzij ik hem hoor spreken met zijn hart…
Want daar stroomt ons Leven doorheen en dat is wat God aan het doen is in mij en in ons allemaal.
We zijn op reis met ons hart…die steeds meer word als David`s hart.
by admin | dec 14, 2013 | Uncategorized
 |
| Mijn uitzicht terwijl ik in mijn favorite coffee-place zit |
|
|
Op dit moment zit ik alweer iets meer dan 4 weken in Rotterdam.
Terug op de plek waar ik in 2008 uit verhuisde richting Friesland.
Ondertussen ook een jaar in Haaksbergen gewoond. Het is even wennen dat ik geen natuurgebied en boerderijen om me heen heb staan als ik de deur uitloop,en het is wennen om de familie te missen waar ik een jaar deel van mocht zijn.
Nu weer terug in Rotterdam.
Ik dacht dat het hetzelfde zou voelen als in 2008 , maar de ervaring blijkt anders te zijn.
De stad is niet veranderd, ik ben veranderd 🙂
Als je na lange tijd terug komt op een zelfde plek of situatie dan is het altijd mooi om te zien of je veranderd bent.
De afgelopen jaren hebben iemand van me gemaakt die Nederland als stad heeft, die niet meer zijn eigen stad heeft, maar het hele land als een grote stad ervaard.
Ik moest even wennen aan dit gevoel, want de afgelopen weken probeerde ik me te bedenken het `Rotterdam-en-ik` is,maar ik merk dat mijn hart ook een thuis heeft in het noorden en in het oosten.
En eerlijk gezegd voelt dit erg goed, het voelt heel vrij, het voelt alsof Nederland een stuk kleiner geworden is dan dat het 6 jaar geleden voor me was.
Dus ik ga Europa en de rest van de wereld ook maar toevoegen aan mijn visie tot ik de hele wereld als 1 grote stad ervaar, haha. Ik wilde het niet zijn, maar nu ontdek ik toch dat er een globalist in me zit.
De afgelopen 4 weken in Rotterdam zijn soms best pittig geweest.
Normaal gesproken reis ik een paar keer in de maand in het weekend naar een andere stad,en nu ben ik voor mijn doen al langere tijd niet meer op reis.
Mijn auto stopte er ook nog eens mee zo`n 3 weken geleden,dus dat bracht me nog eens extra terug in deze realisatie.
Ik geniet er enorm van om door de stad te fietsen, de energie te voelen die dag en nacht rondzoemt, de vele culturelen zichtbaar te zien om me heen.
Soms fietste ik door een wijk die heel `gevaarlijk` scheen te zijn, en dan vroeg ik me af wat en wie bepaald of een wijk `gevaarlijk` zou zijn.
In de metro ben ik ook gefascineerd door het gedrag van ons mensen:
we zitten naast elkaar,en toch zit er een onnoemelijke afstand tussen ieder van ons.
Soms zou ik zo iemand gewoon een zoen willen geven, of willen omarmen en zeggen hoe blij ik ben dat we allemaal familie zijn van elkaar.
De mensheid als 1 grote familie, het dringt steeds meer tot me door.
Ik reis dus elke dag van Rotterdam naar Den Haag met de metro.
In Den Haag werk ik bij het CAK, als je wilt weten wat dat is kijk dan maar op de hetcak.nl.
Ik werk daar aan de telefoon en spreek de hele dag mensen van gemiddeld 65 jaar en ouder.
Erg gezellig soms, erg lastig soms, geduld is een vereiste in dit werk 🙂
Ik voel me met dit werk helemaal op mijn plek, en dat is iets goeds!
Oh ja, ik schreef dat het soms best pittig was hier.
Omdat ik een tijd niet meer gereisd heb merkte ik dat eenzaamheid me gezelschap kwam houden.
We hadden elkaar al lange tijd niet meer intensief meegemaakt, maar nu was het weer zover.
Eenzaamheid is voor mij een van de kernverwondingen die langzaam maar zeker aan het vervagen is uit mijn leven.
Ik merk dat ik als nieuw mens nog steeds de schaduwen tegenkom uit mijn verleden,maar het zijn niet meer dan schaduwen die verdwijnen zodra ik ze in het licht zet.
Soms dan vergeet ik weer even dat ik deel ben van mijn Hemelse Fellowship en dat ik niet meer eenzaam ben, en overschaduwt het mij, voor een moment…
Die momenten zijn steeds korter aan het worden,maar ze zijn er nog wel.
Ik merkte dat Jezus me vroeg of Ik het weekend met Hem wilde doorbrengen, en op dat moment wilde ik dat wel, maar soms vergeet je dat weleens 🙂
Maar zodra ik me herrinerde dat Hij tijd met me wilde doorbrengen gebeurde er iets bijzonders.
Zoals een mist oplost als de zon erop schijnt, zo veranderden mijn emoties van verlatenheid in emoties van `samen-zijn`.
En dat is voor mij 1 van de meest fundamentele gevoelens die ik mezelf en anderen gun.
Het was soms dus moeilijk, maar het is het waard om de schaduwen te zien vluchten die ons als mensen achtervolgen.
Bewustwording van Jezus in mij,en met mij, is als het indrukken van het lichtknopje dat alle schaduwen doet verdwijnen.
De kunst is om het lichtknopje niet meer uit te doen en gewoon aan te houden 🙂
Ik ben aan het leren.
Op mijn werk heb ik ook steeds vaker momenten dat ik om me heen kijk en besef dat we allemaal familie zijn van elkaar, en dat vult me met een onbeschrijfelijke vreugde!
Het besef dat ik verbonden ben met alle mensen om me heen is iets mystieks, iets bijzonders, iets dat me `thuis` doet zijn in iedere situatie.
Ik ben aan het leren me dit vaker te beseffen.
Terwijl ik steeds minder luister naar de stemmen van mensen die me vertelden dat de wereld achteruit gaat, dat de wereld gedoemd is tot ellende, dat de wereld duister is, zie ik steeds meer en meer hoe geweldig alles om me heen is en hoe glorieus mensen gemaakt zijn en wat zijn voor mooie dingen creeeren.
Steeds vaker raak ik overweldigd door de glorie van de wereld om me heen.
Als je met andere ogen kijkt, dan die van de moderne media, dan ga je een wereld zien zoals God hem ziet, en die wereld is zó anders dat dat je dacht te kennen.
Je ontdekt niet alleen de `nieuwe` mensheid om je heen,maar ook de `nieuwe` wereld waarin we ons begeven.
Ik sta aan de vooravond van het ontdekken van deze realiteit,en het vult me met meer vreugde dan ik beschrijven kan.
Het gaat goed met me.
Ik ben zó blij met de familie van vrienden en kenissen die ik door de jaren heen heb mogen leren kennen.
De vrienden waarmee ik nu een dak deel, Will en Sharon, zijn gouden mensen, ik voel het als een eer dat ik hier nu mag zijn, op deze plek, in deze tijd.
Ik weet me totaal niet wat er aan zit te komen, wat het plan is voor het komende seizoen, maar ach, dat komt altijd weer goed, op het juiste moment.
Van de week schreef ik weer eens een kort simpel liedje:
Een moment waarop Jezus dit liedje voor mij zong, en dat ik terugzong naar Hem.
Het gaat om tijd hebben met elkaar, en het besef dat dit nooit meer voorbij zal gaan.
Together:
Come and sit here at my feet
Come and sit and look at me
Come and sit here at my feet, let`s be together
For a while
It`s you and me
There`s nothing that can separate us
And all I see
Is your face
Come and dance and be with me
Come and celebrate with me
Oh the joy of us together
For all time
by admin | sep 10, 2013 | Uncategorized
I would not know where to start while writing this. So many things have happened the past few weeks.
At first I have to say that my time at David`s Tent Festival was amazing.
It is a worship festival with night and day music.
There is almost no program. It`s just worship bands, campfire, a few break-out sessions and friendship with each other and God, that`s it.
And it was só good!
Last year I went there on my own. But this year a bunch of friends came along with me and I was so blessed to see how they were having an awesome time.
Those 4 days were 4 days that I felt completely at home. Unashamed, loved, free like a bird.
It`s not because of the festival itself. But it is because of the heart condition of the people that come there and that make the music.
They decide what kind of atmosphere will have the upper hand.
And I was so excited to feel the same atmosphere as the year before!
It`s like a tribe of people that have ended all there striving. That are like the son and daughter that know that `all that is His is theirs`.
A people that don`t live with a mindset that has a God that is distant or missing, or out there.
A people that start from a place of intimacy and that end up in a place of intimacy.
Because, how much closer can you get to a God with Whom you already are one spirit?!
Exactly, you can`t get any closer!
The only thing you can do is discover this Truth of oneness more and more.
When we start to live from this perspective our life with God becomes like unwrapping a birthday present. And the unwrapping seems to be unending, haha. Like a present within a present within a present….
And the crazy thing about it is that we are the present!
The discovery doesn`t come from the outside but from within!
This knowledge releases us from every kind of striving and that is what I believe made the difference at the festival.
We are all on a journey, we are all still discovering, but at least we started to be part of the adventure. And that is what counts.
So yes, it was amazing, and for me it was like a little blueprint of where the church as a whole is moving towards.
Since I live here I knew that I had to move on someday.
I thought I would go to Rotterdam.
After that I thought I would go to Groningen.
And since a week it looks like God came up with something totally unexpected.
It seems He has the plan to place me in the middle of Holland, in Utrecht as it seems to be.
It`s an exciting time in my life. It feels like a season of 5 years is coming to a close and a new season is beginning to start this fall.
From the first of October I have to leave my current job after 3,5 years.
So from that time on I will have to be moving somewhere else, that is like within a few weeks?!
Right now Utrecht or surrounding region seems to be the focus of attention.
I feel butterflies on the inside of me when thinking about this new season.
Adventure, uncertainty, questions, questions , questions…and the feeling of jumping off a cliff into the unknown.
So how will this provision come? What will be the roof I am going to live under? What will be the next move?
Yesterday I heard a smiling Jesus say: “Nick, remember, no more striving! I will show you the way. I am more excited about this adventure than you are, haha. So relax.,,
Okay, so I try to relax and move on, step by step.
So the festival really was a door into a new season.
And all of this is pretty fresh and recent.
If any of you who read this have a talk with God, please remind Him, for a moment, of me. Haha. I know He thinks about me. But maybe it helps to let Him know I really, really need help in relaxing and knowing He already provided the next move 😉
by admin | sep 7, 2013 | Uncategorized
It`s been some time since I wrote. I realize that I can`t always write something. Sometimes I guess I have to go through something,process it,and after that write about it.
It`s time to start writing again.
Is has been a dark time of my life. A time that led me to dark parts of my heart that I never dared to enter. Yet God invited me to go there,to discover Him in the depths of my heart.
The God who lives inside me vs. the God who is out there.
He has put me on this journey to discover more of Him,to know Him more and more.
But instead of telling me to look outside of myself He tells me to search inside of myself…I begin to realize that when God is hiding,He is actually hiding within us,He is actually inviting us to walk deeper into the depths of our heart and to meet Him at that place.
There are many wonderful places in our heart.
Places that are happy,peaceful,filled with light and hope.
But there are also dark places.
Places of sadness,hopelessness,rejection,pain,low self esteem.
The past season He was leading me into the dark places of my heart.
And the amazing thing is that the moment we arrive at such a dark place,the dark place turns into a place filled with Light and Life.
I call the dark places the places of death,the parts of us that we don`t want to see or feel.
But if I want the fullness of life and God,than I cannot deny those parts of my heart.
We have to travel to these parts and meet Him there.
Because He is already there,waiting for us.
When I feel like God is far away,He is probably waiting for me to get real with myself and I am probably denying a part of my heart at that moment.
But the moment I dare to feel the darkness or reality of my state of heart, at that moment, is the moment I will see Him again face to face.
That is why I can understand that God wants nothing more but for us to be real.
He wants us to be truly ourselves,because that is where He is truly Himself, in us!
So if we try to live life with a mask or thinking we can deny parts of our heart,we deceive ourselves and miss the glory of God living inside of us.
This is so amazing!
God telling us: do you want to meet Me? Then come and be real,take a look in the mirror,dive into the depths of your heart and let Me meet the monsters that you fear the most.
He is not out there! He is in here!
That is the reason why no one and no religious activity could bring me any closer to God than I already am. I have all of Him on the inside of me and that is the one thing I want to meditate on for the rest of my life!
If we want to meet the authentic God. We have to meet our authentic self. If we meet our authentic self. We meet our authentic God.
Why?
Because He and us are one. Through the cross we are made one spirit and that is all I need to know.
Wow…
No more striving. Just being.
No more distance. Only oneness.
No more working. Just enjoying.
I can understand that Jesus was hanging out with the sinners. They were more themselves than the religious people that tried to perform before God and men.
Though they were sinners,they were themselves,and that brought them closer to the Kingdom.
I have a lot more to write about where I am right now,about moving out,about a festival that I went to,about the coming days.
I know that my writings can be kinda abstract at times. Bare with me,I`ll try to find a balance between my abstract thoughtlife and my understandable throughtlife.
Within a few days I will update my blog again.
by admin | jun 6, 2013 | Uncategorized
This is a story about a dog.
Doggie lived on this planet and had a wonderful life, even though he never knew his real father.
But there was something about him that was different…
Doggie thought he was a cat.
He ate cat food, he walked like a cat, jumped like a cat, played with cat stuff. He even knew how to meow and purr like a cat!
This was the normal natural life he was used to live.
No one told him any different.
His friends, family, and a lot of spiritual dogs didn`t tell him anything different.
Until one day, while he was trying to catch a mouse in the park, another dog got his attention.
It looked like a normal dog, yet, it had something about it that made Doggie curious.
He had to search it out.
At first he decided to observe the dog from a distance, he saw really interesting things happen.
The dog didn`t jump like him, he walked in a different way, he didn`t purr and somehow he made a noise that didn`t sound like meow but like Woof!!
‘’This is amazing’’, doggie thought. Something about this dog worked like a magnet on doggie and he hád to come closer to talk with him.
The dog saw doggie come closer and said: ‘’Hello there my nice dog-friend.’’
Doggie answered: ‘’Dog-friend? I am a cat! And my name is Doggie.’’
The dog smiled and said: ‘’Really? My name is Doggson, nice to meet you.’’
They started to chat and soon the hours went by and, with tears in his eyes, Doggie said: ‘’Doggson, it sounds crazy, but I have observed you for a long time, and now that I am with you, it feels like home…
I don`t want to live another day without you close to me! You give me the feeling as if I really exist, and somehow you make me feel as if we are like each other. But you probably think that`s crazy, because we are so different. I am a cat, you are a dog….’’
Doggson smiled and said: ’’I don`t think you are crazy, not at all. And I don`t think we are different from each other. What you feel when you are with me, is a recognition deep within yourself that we are more alike than you thought, and maybe, maybe what feels like ‘’home’’ is the realization that what you see about me could be true about you!’’
‘’And being close to me feels like being close to who you really are! Your authentic self!’’
Doggie smiled and wanted to disagree, but something inside him just didn`t want to stop listening to Doggson.
Doggie said: ‘’So can it be that I have always been a dog like you, and that I just thought I was a cat?
Did I deny my true identity all my life long?’’
‘’That`s right’’ ,Doggson said, ‘’you have always been a dog like me, but you never knew it. You were ignorant of this truth all along.’’
‘’Long long ago when Doggfather made all things in my image, the dogs, in their immaturity, believed the lie that they somehow were not made perfect in my image and that they had to go on a journey to become their true selves…’’
‘’That was the moment they started to deny who they really were…they denied their true identity and started living as cats, thinking as cats in everything they did…’’
‘’They forgot that they were dogs,like me.’’
‘’Dogfather and I always knew this would happen one day. But we also knew that we would come and walk on earth ourselves. There is nothing we desire more, than to live on this earth together with all other dogs!’’
‘’You are one with Dogfather!?’’ Doggie said.
‘’Yes Doggie,it sounds weird, but He and me are one and the same and now the time had come to show all dogs who they really are. I would be a mirror in front of them. I would help them to discover that they were not cats, but that they were like me, made in my image. I would help them to remember who they really are and that Doggfather has made them good.’’
‘’We knew that they would start to realize that my image has always been inside of them, that I am in them.’’
‘’Doggie, that is what you were feeling, you were realizing ‘me’ inside of you! That you are made in my image!’’
Doggie was overwhelmed with everything Doggson told him. This sounded too good to be true!
All along he had been living as someone else! All along he thought he was a cat! He did everything that a cat did!
Regret filled his heart…how could he éver make up for all the times he shamed Doggfather?!
Doggson knew what he was thinking and said: ‘’Doggie, don`t be sad. You can never make right that you walked the wrong way, no one can… I will make it right for everyone!’’
‘’Doggfather and I have always loved you, we have always loved you as family.’’
‘’I wanted to live as a dog on earth, and I wanted to show all dogs who they really are, but I will also make right what you could never make right.’’
‘’I will give my live for everyone, I will lay it down, I will enter into the death that everyone deserved…’’
Doggie interrupted him: ‘’No! Don`t do that! I don`t want you to die!’’
Doggson smiled: ‘’Doggie,I will enter into death, but it will not be able to hold me down.’’
‘’My heart is so strong and my unity with My Father is so strong that death can try to keep me down, but she will loose and I will get up again!’’
‘’This will be a picture for you that what I say about you is true and that death can never hold down the image of me inside of you.’’
‘’If you believe this about yourself you won`t have to fear death anymore, because the life inside of you is an indestructible life!’’ 😀
Doggie started to laugh and jump around: ‘’Wow! An indestructible life! Darkness, death, nothing can hold me down anymore!’’
Doggie stopped jumping around and suddenly asked: ‘’But, how is this possible? How can you die for everyone?! How is that possible?’’
Doggson replied: ‘’Good question. I`ll give you the answer, but it`s okay if you don`t fully understand it.’’
‘’Take your time to think about the following things I have to say: ‘’I told you that Doggfather and I are one.
And everything that is created was created in me, even before this world was made and even before I came to this earth. It was in the time when my name still was ‘Son’. I held everything in place.
It`s difficult to understand, but in eternity time is something different. In eternity I hold the beginning and the end of everything within me.’’
‘’So I choose to step into this natural world, I took on me the DNA of this world.
The DNA of everything that ever was ,and that ever will be, became the same as my DNA.
So whatever happens to me, to my DNA, happens to all the DNA in the universe. And to all the DNA of the past, present and future.’’
Doggson smiled: ‘’Can you still follow me?’’
‘’I decided to step into this created world and I had the plan to step into death. Can you figure out what would happen if I did that?’’
‘’Everything would die together with me. Everything that separated itself from Doggfather would now be included in my death. All the DNA of everything ever created. All the dogs, and even nature and animals. I wanted to take everything with me in this death, so that I could also take everything with me into my resurrection!’’
Doggie was impressed: ‘’Wow, that is a brilliant plan! You died, and everything died with you! And you came out of death, and everything else came alive too! You united everything with you!’’
‘’So does that mean that you somehow swallowed up everything in you?’’Doggie asked.
‘’Yes, I swallowed everything, even death! And now there is no more excuse for anything or anyone to be separated from me. I took all of the universe in a big embrace of love!’’
‘’I did this once and for everything. I don`t have to do this again.’’ 🙂
‘’It was a perfect plan. A finished work!’’
Doggie was amazed: ‘’Wow, I think I will be thinking about this forever and ever. This is crazy!’’ 😀
‘’I don`t know if I can take in more information’’, Doggie sighed.
‘’But let me get this straight’’:
‘’I have always been a dog, but I thought I was something else.’’
‘’You tell me you came to the earth to refresh my mind and show me who I really am.’’
‘’You also took away my guilt and separation from Doggfather and even the separation between the universe and Doggfather?!’’
‘’Wow.’’
‘’You became one with creation and died the death of creation.’’
‘’And you came alive and you brought creation back to life?!’’
‘’So I can finally be myself: A real dog!?’’
‘’I don`t have to do anything else to be my real self?’’
‘’Is there a trick or key or way to become that real self? Please tell me!’’
‘’Oh Doggie, you are on your way of understanding it better and better.’’
‘’And please, no, you don`t have to do anything. There is no trick, no key, no other way to be totally yourself than to just believe what I told you and to start changing your mind.’’
‘’Remember that I am the way to life, I am the Truth about your life, and I am your life.’’
‘’And because of this you will also experience the connection with Doggfather you have always wanted.’’
Doggie shouted: ‘’Wow, I feel so full of joy, peace and of the realization that everything between me and you and Doggfather is perfect! And that nothing can ever break that Truth!’’
Before he knew it he heard a loud ‘Woof!’ of joy come out of his mouth! Doggie started barking with joy! He started to feel like a whole new dog. As if he was born for the first time!
‘’That`s right Doggie. That is what it feels like when you believe the truth about you and me.’’
‘’Just receive all my words as a gift and relax.’’
And suddenly Doggson was gone…he disappeared! But he left a picture of himself on the ground.
Doggie began to see the truth about himself. He was amazed at the thought that he was already perfect and 100% who he was created to be. But it wasn`t always easy to believe.
The next few days were amazing. Doggie felt like a real dog. He was full of joy.
But after a week things started to become difficult.
One day he woke up and tried his new bark… It didn`t sound that great.
He wanted to eat something, but he was thinking about cat food…
He looked in the mirror and lost all hope…
‘’I guess it was not true. I guess I am still not a real dog. I am still my old self!’’
But suddenly he was reminded of the picture that Doggson left behind.
And he heard his voice say: ‘’Doggie, remember, the key to your freedom is to look at me, just as you look in a mirror. Look at my picture and remember who you are.’’
Doggie looked at the picture and hope started to come back into his eyes. He looked at his eyes of love, he remembered his words of Truth: ‘’Doggie, whenever you forget about yourself, start to look at me. Look at me and you will see that your mind will be filled with truth.’’
‘’Your emotions will start to feel what I feel. Your will shall become free to choose what is right. Just look at me.’’
‘’It is a journey of discovering the treasures that are inside of you. You already are who you are meant to be. You don`t need anything else or anyone else to tell you there is a better way.’’ ‘
‘’I am alive in you, and you are alive in me.’’
Joy, peace and the sense of perfect friendship filled Doggie and he knew:
Looking at Doggson, relaxing , remembering his perfection and unity with him, is all he wanted to do for the rest of his life.
It was a struggle sometimes.
Especially when friends and family would still tell him he was his old self and that nothing ever changed. They would say he was still a cat and maybe he could become a dog one day when he tried really hard and that when he eventually died he would finally be perfect.
But Doggie didn`t believe them and held fast to his believe in the words of Doggson and more and more he could see his real self come alive.
That is what it`s all about. All of us waking up to the discovery of His image in us, that has been hidden deep within, like a precious treasure waiting to be found.
(It was my attempt to display some of my thoughts in this story that I wrote this afternoon. Maybe it`s not a great story and maybe I still have to learn a lot. But I hope you could somehow get a little glimpse of the things that are going on in my thought life)
Recente reacties